مرکز فرهنگی قفقاز/ به نقل از سبلانه،بيست و هفتم آذرماه، يادآور شهادت، آيتاللَّه دكتر محمدمفتح است كه از پيشروان انديشه وحدت حوزه و دانشگاه بود.به پاس خدمات چشمگير شهيد مفتح در راه ايجاد وحدت حوزه و دانشگاه و لزوم ارتباط، همكاري و همفكري اين دو قشر انديشمند و فرهيخته، اين روزبا نام روز وحدت حوزه و دانشگاه نامگذاري شده است.وحدت حوزه و دانشگاه یکى از آرمان ها و شعارهایى بود که امام راحل(ره) پس ازشهادت مفتح آن را مطرح نموده تا مگر دست اندرکاران نظام طرحى بریزند و این آرمان را به جامه عمل بپوشانند.شكي نيست كه حوزه علمیه به سبب قدمت و همچنین محبوبیت از منظر اعتقادی در جامعه و دانشگاه به جهت وجود بسترهای کاربردی برای علوم و فنون مختلف، اگر بتوانند با نگرش خلاقانه دینی، امواج فکری و فرهنگی دامنه دار تولید کنند، حتما بسیاری از شگردهای جنگ نرم دشمنان خنثی خواهد شد. ازسويي ديگرترديدي نيست كه حوزه و دانشگاه به تنهایی نمی توانند کاری کنند؛ حوزه نمی تواند زیرا تحولات اجتماعی نیاز به دانش های جدید دارد و دانشگاه نیز قادر نیست زیرا جامعه ایرانی متدین و دین دار است و حوزه متکفل آن است؛ بنابراین این دو قشر باید دست به دست هم دهند و در اصول کلی که تدین جامعه بر مبنای خردورزی است، یکی شوند و کمک کنند تا جامعه به سوی صلاح برود. روند وحدت حوزه و دانشگاه در دهه اول و دوم انقلاب همراه بود با هدف گذاری برای ارتباط حوزه و دانشگاه، ایجاد تفاهم بیشتر، درک متقابل در جهت رفع سوء تفاهمها، آشنایی با روشهای هم دیگر، آشنایی با علوم و محیط آموزشی یکدیگر و نزدیک شدن صفوف همدیگر در مبارزه با استبداد و استکبار جهانی و این تلاشها در برقراری حاکمیت دینی به ثمر نشست و در دهه دوم با سرمایه گذاری کلان موفقیت‌های نسبی هم داشتیم و گفتمان وحدت حوزه و دانشگاه به عنوان یک گفتمان برتر و نامحسوس در تار و پود نظام و جامعه در این دو دهه ایفای نقش کرد.بنابراین در این دو دهه نقش‌های اساسی و بنیادینی چون استقرار نظام حکومت، نوشتن قانون اساسی و تشکیل قوای نظام جمهوری اسلامی را داشته است.
در مجموع با توجه به ضرورت‌ها و دیدگاه‌ها و ارزیابی‌هایی که درباره وحدت حوزه و دانشگاه صورت گرفته و با عنایت به موفقیت‌های نسبی و کاستی‌ها و موانع موجود حوزه و دانشگاه با تعامل و همگرایی‌هایی که تاکنون داشته، توانسته است گام های بلندی در این خصوص بردارد و امروزه باید به این توافق برسد که چگونه باید افق‌های کلان و عمده جامعه را برای آینده تصویر کرد و آن گاه با تصویر چنین افق‌هایی می‌توان به اهداف و ضرورت‌های که موردانتظار را به مرحله تحقق رسانده و نگرانی‌های دلسوزان انقلاب را به امید مبدل سازد. اين يك واقعيت است كه وحدت حوزه و دانشگاه، تجسّم «عينيّت ديانت و سياست» است.مقام معظم رهبري دراهميت اين موضوع مي فرمايند : مسأله‌ى وحدت حوزه و دانشگاه به اعتقاد من يكى از اساسى‌ترين و پيچيده‌ترين و عميق‌ترين مسائل انقلاب است.درحال حاضرهيچ كس انتظار يك دانشگاه خلق الساعه‌ى صد در صد اسلامى را ندارد، اما همه انتظار دارند كه جهت حركت، به سوى ايجاد يك دانشگاه صد در صد اسلامى باشد. اين منظور حاصل نخواهد آمد مگر با وحدت عميق و عملى حوزه و دانشگاه و روحانى و دانشجو و اين يك ضرورت و نياز انقلابى است. در نظام اسلامى، علم و دين پابهپا بايد حركت كند ووحدت حوزه و دانشگاه، يعنى همين. وحدت حوزه و دانشگاه، معنايش اين نيست كه حتما بايستى تخصصهاى حوزهيى در دانشگاه و تخصصهاى دانشگاهى در حوزه دنبال بشود. امتيازات حوزه و دانشگاه بايد تبادل شود: اخلاص، صفا، ايثار، معنويت، زهد، احترام به سنت‌هاى اصيل و ارزشمند، از يك سو و توجه به واقعيات، ديد باز و گسترده، وسعت بينش، نوگرايى مفيد، نگرش سازنده و پويا و استفاده از روشهاى جديد و كارساز از سوى ديگر، مى‌تواند و بايد كه مكمل هم شوند.راه در حوزه شدن دانشگاه نیست .راه در دانشگاه شدن حوزه نیست .راه این نیست که به سوی ادغام حوزه و دانشگاه قدم برداریم . حوزه حوزه است و باید حوزه بماند همان طور که دانشگاه .دوطرفه بودن و هم ارز بودن بهترین دلیل برای وحدت افکار و رشد و ترقی علم و دین در کنار هم می باشد.وحدت حوزه و دانشگاه یعنی وحدت بدون قدرت طلبی و حسادت ، رقابت و انحصار طلبی و بدون احساس عدم توانایی. امروز نوبت نسل سوم حوزه و دانشگاه است که با هوشمندی و درایت از نقاط مثبت و منفی فعالیتهائی که تاکنون صورت گرفته بهره گیرد و نقش بسیار مهم و خطیر خود را در نهادینه کردن ارزشهای انقلابی و تکمیل پروژه وحدت ایفا نموده و در به انجام رساندن تکلیف بزرگی که از طرف خدا و مردم بر دوش حوزه و دانشگاه است، تمامی همت و تلاش خود را معطوف دارد.
نویسنده : عارف اسماعيل زاده گيوي « مدرس دانشگاه»
