به گزارش پایگاه خبری حقایق قفقاز به نقل از اینترآذ، در اواخر حکومت تزاری در روسیه برخی از ارامنه که در نقاط مختلف جمهوری آذربایجان اسکان یافته بودند به دنبال تضعیف حکومت مرکزی شروع به قتل‌عام آذربایجانی‌ها برای تملک اراضی آنها کردند.
با از هم‌پاشی حکومت تزار در اکتبر 1917، حملات ارمنی‌ها و دسته‌های بلشویک با حمایت استفان شائومیان رهبر ارمنی بلشویک‌ها شدت بیشتری پیدا کرد. این گروه‌های ارمنی و بلشویک از 30 مارس تا سوم آوریل 1918 بیش از 50 هزار آذربایجانی را در باکو، شاماخی، قوبا، خاچماز، لنکران، حاجی قبول، سالیان، زنگه‌زور، قره‌باغ، نخچوان و دیگر مناطق آذربایجان قتل عام کردند.
حیدر علی‌اف رئیس جمهور فقید جمهوری آذربایجان در سال 1998 طی حکمی 31 مارس را به عنوان «روز نسل‌کشی آذربایجانی‌ها» نام گذاری کرده بود.
