ساکنان اصلی شهر شوشا که طی عملیات ارتش آذربایجان از اشغال 28 ساله ارمنستان آزاد شده، برای بازگشت به سرزمین آبا و اجدادی خود لحظه شماری میکنند.
به گزارش پایگاه خبری حقایق قفقاز، ساکنان اصلی شهر تاریخی شوشا که طی عملیات اخیر ارتش جمهوری آذربایجان از اشغال 28 ساله ارمنستان آزاد شده، برای بازگشت به سرزمین آبا و اجدادی خود لحظه شماری میکنند.
شادی مردم آذربایجان از آزادسازی بسیاری از مناطق اشغالی این کشور همچنان ادامه دارد. اما آزادسازی شهر تاریخی شوشا که خاستگاه بسیاری از هنرمندان، شاعران و موسیقیدانان مشهور آذربایجانی است، شادی مردم این کشور را دوچندان کرده است.
اهالی شوشا که 28 سال پیش با اشغال این شهر توسط نیروهای ارمنی مجبور به ترک خانه و کاشانه خود شده بودند، بی صبرانه میخواهند به سرزمینشان بازگردند.
خانواده محرماف یکی از خانوادههایی که تقریبا سه دهه پیش توسط نیروهای ارمنی از شهر شوشا رانده شدند و طی این مدت در مناطق مختلف جمهوری آذربایجان به زندگی خود ادامه دادند، است.
هملت محرماف پدر و سوقایت مدداوا مادر این خانواده میگویند که 28 سال پیش به همراه سه فرزند خردسال خود مجبور به ترک شوشا شدند و حالا بی صبرانه منتظر بازگشت به شوشا به همراه نوههای خود هستند.
پدر این خانواده با بیان اینکه هنوز سند خانه خود در شوشا و دیگر مدارک خود را حفظ کرده است، با نشان دادن سند خانهاش به خبرنگار آناتولی میگوید: «قرهباغ لازمه آذربایجان و شوشا نیز لازمه یک قرهباغ کامل است. شوشا برای من به معنای آذربایجان است.»
او در ادامه آلبوم عکس خانوادگی که پیش از اشغال شوشا توسط نیروهای ارمنی گرفتهاند را نشان میدهد و میگوید: «میدانستیم که روزی بازمیگردیم و این رنگ واقعیت به خود گرفته است. حتی میتوانم با پای پیاده و سینه خیز نیز به شوشا بازگردم. حتما بازخواهیم گشت.»
مادر این خانواده نیز تعریف میکند که پس از رانده شدن از شوشا، تقریبا هر شب رویای بازگشت به شهر خود را در خواب دیده است.
او میگوید: «هیچگاه باورمان نسبت به بازگشت را از دست ندادیم.»
خانواده حسناف نیز یکی دیگر از خانواده های تبعید شده از شوشا است که زندگی سختی را طی 28 سال گذشته تجربه کردهاند.
این خانواده خانه خود در باکو را با پرچم آذربایجان مزین کردهاند و طی روزهای گذشته میزبان بسیاری از آشنایان و مهمانانی بودهاند که برای تبریک مهمانشان شدهاند.
بایبالا حسناف پدر این خانواده میگوید که طی سالهای گذشته همواره برای نوههایش درباره زیباییهای شهر شوشا صحبت کرده است.
او که 28 سال است کلید خانهاش در شوشا را نگه داشته، میگوید: نخستین روزی که دولت اجازه دهد همراه فرزندان و نوههایم راهی شوشا، شهر آبا و اجدادیام خواهم شد.