آیین سنتی طشت‌گذاری که ریشه در فرهنگ مردم اردبیل دارد و نماد مظلومیت و تشنه لب بودن کاروان امام حسین(ع) است، با حضور پر شکور مردم حسینی اردبیل در مسجد جامع این شهر برگزار شد.
به گزارش مرکز فرهنگی قفقاز، در آیین سنتی مذهبی طشت‌گذاری که از شب گذشته(11آبان) آغاز شده و تا بعد از نیمه های شب ادامه یافت، هیئت های مختلف و دسته های عزاداری محلات شش گانه اردبیل با زنجیر و سینه زنی وارد مسجد جامع اردبیل شده و در فرا رسیدن ماه محرم الحرام، ایام سوگواری سید و سالار شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) اشک ماتم ریختند.
مراسم سنتی طشت‌گذاری که بیش از 500سال است که در اردبیل قدمت دارد و به عنوان آثار ملی، مذهبی به ثبت کشوری رسیده است به مدت سه روز در 200مسجد اردبیل برگزار می شود. این مراسم ابتدا در مسجد جامع اردبیل در روز 27ذیحجه در فاصله سه روز مانده به به محرم برگزار می شود.
بیوک جامعی ،پژوهشگر تاریخ مذهبی اردبیل در حاشیه این مراسم به خبرنگاران گفت: این آیین سنتی علاوه بر اینکه یادآور تشنه لب و مظلومیت کاروان امام حسین(ع) است از یک رویداد تاریخی نشات گرفته است. و این رویداد این است که چند روز مانده به واقعه عاشور که هنوز کاروان امام حسین(ع) آب دارند حر بن یزید ریاحی که از فرماندهان جنگی یزد بود به لشکر امام حسین(ع) که می رسد از شدت تشنتگی سربازان و اسب های خود از امام حسین(ع) درخواست آب می نماید و حضرت ابا عبدالله حسین(ع) به کاروان خود دستور می دهند که تشت های آب را برروی زمین گذاشته و پر آب کنند تا لشکریان حر خود و اسب های خود را سیراب کنند.
وی تصریح کرد: حال به یاد این ایثار حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) بیش از 5قرن است است که محلات شش گانه اردبیل هر کدام به همراه دستجات عزاداری خود یک طشت آورده و در محل های مناسبی که در مسجد جامع اردبیل ایجاد شده است می گذارند.
جامعی ادامه داد: در این آیین ابتدا محله طوی و محله های تابع آن طشت خود را در مسجد می گذارند و پس از آن سایر محلات شش گان به این امر اقدام می کنند که پس از اتمام طشت گذاری توسط همه محله ها ریش سفیدان و جوانان محله ها همراه با عزاداری طشت ها را پر از آب می کنند.
پژوهشگر تاریخ مذهبی اردبیل، به اعتقادات اردبیل ی ها در مورد طشت ها و آب های موجود در آنها اشاره کرد و گفت: عزاداران اردبیلی معتقد هستند که آب طشت ها شفا بخش است و علاوه بر اینکه در طول دهه محرم از آن می نوشند آن را به بیماران خود می برند تا شفا پیدا کنند.
پایان پیام
