این پروسه را میتوان به عنوان نبرد فرسایشی بین دو دولت قلمداد کرد که با توجه به امکانات و محدودیت‌های دو کشور میتوان حدس زد که توان مانور جمهوری آذربایجان به مراتب از ارمنستان بیشتر است.
به گزارش مرکز فرهنگی قفقاز به نقل از آناج؛ بر اساس نظر کارشناسان دولت ارمنستان در آستانه انتخابات مجلس و برای تلافی جنگ آوریل سال گذشته به دنبال دستاوردی هرچند نسبی در خط مقدم جبهه است تا بدینوسیله هم خاطره تلخ آوریل گذشته به نحوی به فراموشی سپرده شود و هم محبوبیتی نسبی برای سرژ سارکیسیان و دولتش در میان افکار عمومی ارمنستان فراهم گردد لذا به نظر می‌رسد درگیریها در قره باغ هم چنان تداوم داشته باشد.
به احتمال زیاد با نزدیک شدن به روز انتخابات این درگیریها هم از نقطه نظر کمی و هم از جهت شدت درگیریها افزایش چشمگیری خواهند داشت. این در حالی است که مسئولین ارمنستان از بی‌‌میلی دولت روسیه یعنی شریک استراتژیک ارمنستان به درگیری در سطح گسترده آگاهند.
شاید تحویل موشک‌های اسکندر پس از جنگ آوریل گذشته به ارمنستان از سوی روسیه نه برای ادامه درگیریها بلکه برای دور نگه داشتن جمهوری آذربایجان از درگیری گسترده و نیز در عین حال برای تسکین افکار عمومی ارمنستان صورت گرفته باشد.
در چنین شرایطی سیاست دولت جمهوری آذربایجان به دلیل داشتن قدرت مانور بیشتراقتصادی نسبت به ارمنستان شاید منفعل نگه داشتن دولت ارمنستان باشد. به طوری که جمهوری آذربایجان با به راه انداختن پروژه کریدور گاز جنوب و ترغیب کشورهای منطقه به همکاری در این پروژه و دور نگه داشتن ارمنستان از این پروژه، همچنین به راه انداختن مسابقه تسلیحاتی و واداشتن دولت ارمنستان به صرف بخش بزرگی از بودجه ناچیز خود به دلایل فشارهای اجتماعی به خرید تسلیحات و به دنبال آن کاهش توان اقتصادی این کشور خواهد بود و با این حربه در پی القای غیر منطقی بودن اشغال بخشی از این کشور در نزد دولت و افکار عمومی ارمنستان خواهد بود.
شاید تصادفی نباشد که کوچ شهروندان ارمنستان از سال های بعد از استقلال و علی الخصوص در دوره ریاست جمهوری سرژ سرکیسیان افزایش چشمگیری داشته است. دولت ارمنستان نیز به راحتی توان درک این سیاست باکو و تبعات آن را دارد. این پروسه را می توان به عنوان نبرد فرسایشی بین دو دولت قلمداد کرد که با توجه به امکانات و محدودیت های دو کشور میتوان حدس زد که توان مانور جمهوری آذربایجان به مراتب از ارمنستان بیش تر است و اظهارات سارکیسیان در نشست وزارت خارجه این کشور مبنی بر اینکه ایروان و استپاناکرت(خان کندی) به دنبال جنگ نیستند، گواهی بر این ادعاست.
در صورت وقوع درگیری گسترده دولت ارمنستان نه توان مالی مناسب و نیز پیرو آن نیروی انسانی مناسبی برای ادامه جنگ خواهد داشت، زیرا دور باطل ناتوانی اقتصادی، نارضایتی اتباع، عدم تامین نیروی نظامی مناسب دولت ارمنستان را در وضعیت آچمز قرار خواهد داد.
به نظر می‌رسد هر چند در خط مقدم جبهه احتمال افزایش درگیریها مشاهده می‌شود، اما احتمال وقوع جنگی فراگیر در منطقه قابل پیش بینی نیست. زیرا شرایط بین الملل و مناسبات بین دولت‌ها مانع شکل گیری چنین جنگ گسترده‌ای است.
در شرایطی که قیمت نفت با افزایش نسبی مواجه است و بازارهای اروپا به دنبال نفت و گاز جمهوری آذربایجان به عنوان آلترناتیوی برای سوخت‌های فسیلی روسیه می‌باشند. احتمال وقوع جنگ فراگیر و خطرات احتمالی برای خط لوله انتقال گاز اروپا تقریبا به صفر میل می‌کند.
هم چنین امضای توافقنامه‌های همکاری بین اتحادیه اروپا و ارمنستان به نظر چندان بر وفق مراد روس‌ها نبوده و فروش حجم بزرگی از تسلیحات به جمهوری آذربایجان از سوی روسیه نیز موجب نارضایتی ارامنه شده است و این وضعیت در بلند مدت می‌تواند ارمنستان و روسیه را بیش از پیش از همدیگر جدا کند.
در جریان انتخابات اخیر ایالات متحده نیز لابی ارمنی به دنبال جلب حمایت دموکرات‌ها در صورت پیروزی هیلاری کلینتون بوداما با تغییر نتیجه انتخابات اکنون آن‌ها به دنبال تقویت رابطه با روسیه می‌باشند. این در حالی است که ارمنستان صرفا برای کنترل مناسبات در قفقاز جنوبی وبال گردن روس ها شده است.
