پروفسور آلفرد دی زایاس، کارشناس سابق سازمان ملل در نظم بین‌الملل به خبرگزاری اسپوتنیک گفت: نیکول پاشینیان، نخست‌وزیر ارمنستان کار کثیفی را برای ایالات متحده انجام می‌دهد، همان کاری که ولودیمیر زلنسکی در اوکراین انجام می‌دهد. همه این‌ها به خاطر ژئوپلیتیک است.

این کارشناس گفت: نیکول پاشینیان سابقه اشتباهات سیاست خارجی و داخلی را دارد.

او که مولف ۱۰ کتاب از جمله «صنعت حقوق بشر» و «ایجاد نظم جهانی عادلانه» است، گفت: پاشینیان خائن به مردم خود است و خود را به منافع آمریکا می‌فروشد. اگر او از حقوق ارمنی‌ها دفاع می‌کرد، یورش بی‌امان آذربایجان علیه ارمنستان و قره‌باغ را به مجمع عمومی سازمان ملل می‌آورد، آن را مقابل دادستان دیوان کیفری بین‌المللی محکوم می‌کرد و همچنین نقض ماده ۵، ۶، ۷ و ۸ اساسنامه رم را محکوم می‌کرد. او باید با استناد به ماده نهم کنوانسیون ۱۹۴۸ ژنو، پرونده را به عنوان نسل‌کشی ادامه‌دار به دیوان بین‌المللی دادگستری ارجاع می‌داد.

الکساندر کنکوف، دانشیار دپارتمان تحلیل سیاسی دانشگاه دولتی لومونوسوف مسکو متعقد است «پایان قره‌باغ» بسیار بیشتر از یک شکست سیاست خارجی نخست‌وزیر ارمنستان است. به گفته او، این دست‌کم شاهدی بر «فروپاشی مدل کلی سیاست غربگرایانه در قفقاز» است.

این کارشناس توضیح داد: پاشینیان در واقع در همان دامی افتاد که میخائیل ساکاشویلی افتاد؛ کسی که اقدامات او منجر به از دست دادن آبخازیا و اوستیای جنوبی از سوی گرجستان شد و در مورد کاربرد جهانی ارزش‌های غربی در حل و فصل درگیری‌های منطقه‌ای نقش داشت. او به جای اینکه به دنبال دستیابی به توافق‌ها در این منطقه باشد و به دنبال راه‌حل‌هایی برای واقعیت‌هایی باشد که در میدان آشکار شده است، به دنبال حمایتی فراتر از خود این منطقه بود.

این پروفسور روس به تهاجم دولت گرجستان تحت حمایت غرب به منطقه جدایی‌طلب اوستیای جنوبی در سال ۲۰۰۸ اشاره می‌کرد. این اتفاق پس از آن رخ داد که میخائیل ساکاشویلی، رئیس‌جمهوری سابق گرجستان که پس از یک کودتای انقلاب رنگی به قدرت رسید، قصد خود را برای بازپس گیری کنترل این قلمرو ابراز کرد. روسیه که از ساکنان اوستیای جنوبی محافظت می‌کرد – مردمی که بسیاری از آنها تابعیت روسیه داشتند –  نیروهای خود را به این منطقه فرستاد و ارتش گرجستان را از آنجا بیرون کرد. روسیه در ۲۶ اوت ۲۰۰۸ حاکمیت آبخازیا و اوستیای جنوبی را به رسمیت شناخت.

پروفسور دی زایاس خاطرنشان کرد که سازمان ملل متحد «با انجام ندادن اقدامات پیشگیرانه برای حفاظت از جمعیت ارمنی، ارامنه و جهان را ناکام گذاشته است.» پروفسور دی زایاس افزود: سازمان ملل می‌توانست رفراندومی برای تعیین وضعیت در قره‌باغ برگزار کند تا این را واضح و روشن نشان دهند که جمعیت آنجا نمی‌خواهند تحت حکومت باکو زندگی کنند.

پروفسور آلفرد دی زایاس اظهار داشت: رویکرد واشنگتن در رابطه با مناقشه قره‌باغ «ایجاد مشکلاتی در مرزهای روسیه» بوده است.