پدر پرویز هشیملی خبرنگار و فعال حقوق بشر که توسط وزارت امنیت ملی آذربایجان حبس شده است، با ارسال نامه ای به شرح ذیل از رییس جمهور اسلامی ایران برای آزادی پسرش تقاضای کمک کرده است.
به گزارش مرکز فرهنگی قفقاز به نقل از ینی مساوات، کامران هشیملی پدر پرویز هشیملی خبرنگار و فعال حقوق بشر که توسط وزارت امنیت ملی آذربایجان دستگیر شده است، با ارسال نامه ای به شرح ذیل از رئیس جمهور اسلامی ایران برای آزادی پسرش تقاضای کمک کرده است:
خدمت جناب آقای حسن روحانی
رییس جمهور محترم جمهوری اسلامی ایران!
به عنوان یک شهروند جمهوری آذربایجان که بیش از 30 سال به حرفه مقدس معلمی و تدریس اشتغال داشته و چرخ زندگی خانواده خود را از راه حلال گردانیده ام، دلایلی را که مرا وادار نمود تا به شما مراجعه نمایم.
به استحضار می رسانم تا آنجا که اطلاع دارم، پسرم پرویز هشیملی در 17 سپتامبر امسال به طور غیر قانونی توسط ماموران وزارت امنیت ملی جمهوری آذربایجان بازداشت شده و خانواده اش تا امروز نتوانسته است اطلاع قانع کننده ای از سرنوشت او به دست آورد. دنیا می داند پسرم که یک خبرنگار و از فعالان مشهور حقوق بشر است، به طور کاملا غیر قانونی بازداشت و تا امروز در بازداشتگاه وزارت امنیت ملی در اسارت به سر می برد.
جا دارد خاطرنشان شوم که همه سازمان های پرنفوذ بین المللی نیز بیانیه هایی در محکومیت حبس پسرم صادر کرده و او را زندانی عقیدتی شناخته اند. من نیز کاملا اطمینان دارم که پسرم زندانی عقیدتی و یکی از قربانیان بی گناه کشمکش های داخلی حاکمیت می باشد که در آذربایجان وسعت یافته است. بر کسی پوشیده نیست که سعی می شود با توسل به زور و اعمال فشارهای معنوی و روحی از وی علیه برخی افراد اعترافات مجعول به اصطلاح افشاگرانه اخذ شود.
جناب رییس جمهور!
بنده شهروند یک کشور مستقل هستم و در کشوری زندگی می کنم که اعلام می شود قانون از حقوق همه شهروندان دفاع می کند. ولی متاسفانه حدود دو ماه است که در کشور خودم کاملا محروم از حقوق خود گردیده و به فردی تبدیل شده ام که به سرنوشت خود رها شده و از ناعلاجی در عذابم و ناتوانی ام از دفاع از حقوق فرزندم که به زندان انداخته شده است، عذاب وحشتناکی را بر من تحمیل نموده است. ادعاهایم نیز بی پایه نیست. در دو ماه گذشته جایی نمانده که مراجعه نکرده باشم. از همه وزرا گرفته تا رییس جمهور تقاضا کرده ام که در قبال این حبس بی اعتنا نمانند. با این حال نه تنها اقدامی صورت نگرفت، بلکه حتی لازم ندانستند پاسخی به تقاضایم بدهند.
جناب رییس جمهور!
اتهام جعلی و ساختگی قاچاق اسلحه علیه پسرم عنوان و ادعا کرده اند که گویا پسرم اقدام به خرید اسلحه که به طور قاچاق از جمهوری اسلامی ایران به آذربایجان وارد شده بود، نموده و قصد فروش آن را داشته است. علیرغم ننگ آور و مضحک بودن این اتهام، به عنوان یک پدر با مراجعه به فرمانده سرویس مرزبانی دولتی آذربایجان از آنها در مورد علت حفاظت غیر مطمئن از مرزهای مان که عده ای نیز بتوانند با استفاده از این وضعیت موفق به نقض غیرقانونی آن شوند، سوال کردم. پرسیدم که آیا در تاریخ ادعایی وزارت امنیت ملی آذربایجان موردی از بازداشت به دلیل گذر غیر قانونی از مرز به ثبت رسیده و یا دست کم موردی از تلاش برای عبور غیر قانونی ازمرز مشاهده شده است؟ یا در آن تاریخ موردی از تنبیه یک سرباز، یک افسر و یا یک فرمانده وجود داشته است؟ به عبارت دیگر همه سوالاتی که کرده ام به دلایل روشنی بدون پاسخ مانده است. لذا مجبور شدم طی این نامه خطاب به شما نیز همین سوالات را مطرح بکنم و امیدوارم که شما نیز نسبت به این درخواست بی اعتنا نباشید و به هر صورتی که صلاح می دانید، پاسخ بدهید.
آیا مرزهای ایران نیز مثل مرزهای آذربایجان محافظت می شود؟ آیا به راستی هر ناقض مرزی می تواند بدون مواجه شدن با هر گونه مشکلی از مرز ایران عبور بکند؟ البته من باور نمی کنم که چنین باشد و نمی خواهم باور بکنم. ولی اطمینان دارم که پس از خواندن این نامه از دلایلی که مرا وادار به چنین تفکری و طرح چنین سوالاتی نموده است، اطلاع یافته اید.
جناب رییس جمهور!
پسرم سال گذشته عازم سفر مقدس حج شده بود. چگونه می توانم به عنوان یک پدر اتهامات در مورد اشتغال پسرم به قاچاق اسلحه را بپذیرم؟ این افراد که از قوانین کشور در راستای نیل به مقاصد خود بهره می گیرند، آیا از خدا ، احکام الهی و غضب خدا نمی ترسند که به خود اجازه می دهند چنین اتهاماتی را علیه یک حاجی عنوان می کنند؟
جناب رییس جمهور!
مصرانه از شما تقاضا دارم دست کم نسبت به سرنوشت فرزندم بی اعتنا نبوده و کذب بودن ادعاها در مورد همدستی وی با قاچاق کنندگان کالا و عابران مرزی غیر قانونی و به طور کلی عدم ثبت هر گونه تخلف مرزی در مدت مورد ادعا را اعلام فرمایید. از شما استدعا دارم با استفاده از اختیارات تان به دستگاه های تابعه دستور فرمایید در مورد میزان واقعیت چنین احتمالی تحقیق به عمل آید و نتیجه آن به اطلاع پدری چشم به راه فرزند اسیرش و طفل چهار ساله گریان او برسد.
انتهای پیام
