وی گفت: من امیدوارم ایروان نیز باید به این موضوع علاقه‌ مند باشد و در این راستا تلاش کند.

رئیس دستگاه دیپلماسی روسیه یادآور شد که تصمیم گیری در خصوص تبدیل منطقه قره باغ به بخشی از خاک جمهوری آذربایجان با مشارکت مستقیم نیکول پاشینیان، نخست وزیر ارمنستان گرفته شده است. وی ادامه داد: ادعای برخی شخصیت‌ها در ایروان که گفتند هنگام امضای توافقنامه پایان جنگ در نوامبر ۲۰۲۰، ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه پاشینیان را مجبور کرد تا قره باغ را به آذربایجان بدهد، یک دروغ محض است.

لاوروف توضیح داد: در این توافقنامه آمده است که قره باغ منطقه مسئولیت نیرو‌های حافظ صلح روسیه است؛ و یک درک کلی وجود داشت که گفتگو درباره وضعیت نهایی قره‌باغ ادامه خواهد یافت. اما زمانی که یک یا یک سال و نیم بعد، نخست‌وزیر پاشینیان در یکی از نشست‌های عادی اروپا در پراگ سندی را امضا کرد که بیان می‌کند ارمنستان و آذربایجان در مرز‌های سال ۱۹۹۱ بر اساس «اعلامیه آلماآتی» یکدیگر را به رسمیت می‌شناسند، موضوع بسته شد. متعاقباً او [پاشینیان]یک بار دیگر از اصطلاح «اعلامیه آلماآتی ۱۹۹۱» استفاده کرد، به نظرم، این بار در بروکسل بود. علاوه بر این، در سند مورد بحث که توسط اتحادیه اروپا منتشر شده، چنین چیزی ذکر نشده است. ارمنستان نگران است “سرنوشت مردم ارامنه که در قره باغ زندگی می‌کردند، همه باید به نحوی با این سرنوشت کنار بیایند تا مجبور به قبول رنج و سختی نشوند. البته نیرو‌های حافظ صلح ما در این شرایط هر کاری که می‌توانند انجام می‌دهند.

وزیر خارجه تاکید کرد که مسکو امیدوار است روابطی که برای قرن‌ها بین مردم روسیه و ارمنستان وجود داشته، توسط کسی از بین نرود. وی گفت: من هنوز امیدوارم که روابط دوستانه‌ای که قرن‌ها بین مردم روس، بین مردم روسیه و سایر ملیت‌ها، از جمله مردم ارامنه وجود داشته، توسط هیچ کس و یک اداره موقت از بین نرود.

لاوروف همچنین اظهاراتی درباره خروج احتمالی ایروان از سازمان پیمان امنیت جمعی را انتخاب مستقل رهبری ارمنستان خواند که به خود آن‌ها بستگی دارد.