سردبیر هفته‌ نامه ارمنی «آراکس» مطرح کرد؛ نقش ایران در کاهش تنش بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان

به گزارش پایگاه خبری حقایق قفقاز، موسس کشیشیان سردبیر هفته نامه ارمنی «آراکس» در پاسخ به این سؤال که آیا ایران می‌تواند برای حل تنش میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان میانجی‌گری کند، گفت: «ایران در زمان دولت سازندگی سعی در ورود به چالش میان ارمنستان و آذربایجان به عنوان میانجی کرد، ولی بی‌نتیجه بود. پس از آن میانجی‌گران منطقه‌ای و بین‌المللی در این زمینه ورود کردند و جایگاهی بین‌المللی به آن بخشیدند. البته این میانجی‌گری نیز به نتیجه مشخصی دست نیافت و صرفاً توانست از سال 1994 تا 2016 میلادی آرامش نسبی در منطقه به‌وجود آورد.»

وی افزود: «به نظر می‌آید همزمان با تلاش برای میانجی‌گری باید سیاست‌های خاص و مشخصی اتخاذ کرد و همچنان که مقام معظم رهبری به صراحت در دیدار با رجب طیب اردوغان و ولادیمیر پوتین، رؤسای جمهور ترکیه و روسیه بیان فرمودند، ایران باید نقش تأثیرگذار خود را در این مناقشه ایفا کند.»

سردبیر هفته‌ نامه آراکس درباره فضاسازی منفی رسانه‌های غربی در مناقشه میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان عنوان کرد: «متأسفانه گاهی رسانه‌ها به ویژه خبرگزاری‌های بزرگ غربی از سر ساده لوحی یا هدفمند اشتباهاتی مرتکب می‌شوند که در عمل موضوع بسیار ساده و روشن را به بن‌بست بی‌خبری و ناآگاهی سوق می‌دهند. به‌ عنوان نمونه خبرگزاری‌های رویترز و آسوشیتدپرس حمله به خاک ارمنستان را با جنگ‌های درون سرزمینی اشتباه گرفته‌ و بر مبنای آن به تحلیل اشتباه پرداخته‌ اند.»

کشیشیان گفت: «واقعیت این است، جنگ امروز میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان با مناقشه 44 روزه قره‌باغ کاملا متفاوت است و به نتیجه دلخواه مداخله‌گران مغرض نخواهد رسید. علاوه بر این، هر چند ایران پیش‌تر و در دولت سازندگی سعی در ورود به این مناقشه به‌عنوان میانجی کرد، اما آنچه امروز مطرح است، تفاوت‌هایی با قبل دارد و به دلیل به مخاطره افتادن مرز مشترک چندهزار ساله دو کشور دوست ایران و ارمنستان، به‌طور مستقیم منافع دو کشور را تهدید می‌کند.»

این تحلیلگر ارمنی با گمراه‌کننده توصیف کردن ارتباط مناقشه این روزها با مناقشه قره‌باغ تصریح کرد: «معتقدم مداخله ایران در این مناقشه به‌ عنوان میانجی نه‌ تنها لازم، بلکه اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌آید و زمینه آن نیز وجود دارد، به ویژه اینکه هر دو طرف مناقشه روابط تاریخی و دوستانه‌ ای با ایران دارند و به‌ طور کلی میان مردم و دولت‌های دو کشور دید مثبتی نسبت به جمهوری اسلامی ایران وجود دارد. بی‌تردید گفت‌وگوی تلفنی اخیر سید ابراهیم رئیسی، رئیس‌ جمهور ایران با نیکول پاشینیان، نخست‌وزیر ارمنستان شاهدی بر این مدعاست.»
کشیشیان درباره تحلیل برخی ناظران که معتقدند دست‌های خارجی به‌ ویژه فرانسه در این درگیری‌ها مشهود است تا اینکه تمرکز از جنگ اوکراین خارج شود، عنوان کرد: «اگر قراردادهای گازی جمهوری آذربایجان با طرف اروپایی به‌ ویژه در این ایام که اروپا در آستانه فصل سرما قرار دارد مطرح نبود، یا اگر ارمنستان دارای ظرفیت نظامی قدرتمندی بود که می‌توانست نه‌ تنها منطقه بلکه اروپا را تحت تأثیر قرار دهد، این استدلال می‌توانست پذیرفته شود.»

این تحلیلگر ارمنی درباره اینکه چه طرف هایی از مناقشه اخیر میان آذربایجان و ارمنستان سود می‌برند، گفت: «برای درک این موضوع باید نگاهی به نتیجه و پیامدهای مناقشه قره‌باغ در سال 2020 انداخت و دید چه گروه‌ها و نیروهایی با کمک و مداخله چه کشورهایی در منطقه حضور یافتند. همچنین چه طرف‌هایی باعث شدند باکو دست بالا را در مناقشه قره‌باغ داشته باشد.»

وی افزود: «ترکیه بعد از مناقشه قره‌باغ در جمهوری آذربایجان و منطقه قره‌باغ پایگاه نظامی دایر کرد. ورود نظامی ترکیه به منطقه پس از وقفه صد ساله از اهمیت بالایی برای این کشور برخوردار است و به آن‌ها کمک می‌کند به هدف دیرینه خود که همان اتحاد کشورهای ترک‌زبان است، دست یابد.»

کشیشیان عنوان کرد: «حضور پر رنگ و لعاب رژیم صهیونیستی به بهانه‌های مختلف از جمله کشاورزی، ایجاد شهرک‌های الکترونیک و پیشرفته در مجاورت قره‌باغ و البته مرزهای ایران و همچنین استقرار پهپادهای صهیونیستی در جمهوری آذربایجان و در مواقع لزوم پرواز آنها برای اقدامات تخریبی جاسوسی از دیگر نتایج جنگی بود که سکان هدایت آن را ترکیه و رژیم صهیونیستی برعهده داشتند.»

وی افزود: «نیروهای ترکیه و رژیم صهیونیستی در مناقشه قره‌باغ به کمک باکو شتافتند. علاوه براین، در ارمنستان نسبت به نوع اتخاذ مواضع روسیه و همچنین سازمان پیمان امنیت جمعی نگرانی‌هایی وجود دارد و طبعا خلاء این نگرانی را تنها ایران می‌تواند پر کند. در دولت سیزدهم حضور ایران در قفقاز جنوبی در حال پر رنگ شدن است، هرچند غیبت ایران در این منطقه فرصت حضور را برای دیگر کشورها پدید آورده بود.»