آغوش باز کردن حکومت اردوغان برای اسلام گراهای تندرو در سوریه و عراق می تواند مشکلات جدی برای دولت ترکیه ایجاد کند و شواهد و قرائن اولیه ی آن دیده می شود
می توان گفت، هر روز خبرهایی در خصوص حمایت و کمک حزب عدالت و توسعه [ترکیه] به گروه های مسلح غیر قانونی به ویژه سازمان های تروریستی نظیر داعش و النصره که در سوریه و عراق فعال هستند، در رسانه های ترکیه و دنیا منتشر می شود. کمک های تسلیحاتی و تجهیزاتی که در اراضی خود ترکیه و هم چنین در سوریه و عراق کشف و ضبط شده است، حمایت آنکارا از گروه های مسلح را به اثبات می رساند. به ویژه، حمایت آنکارا از داعش که در ماه های اخیر با انجام ترورها و اعدام های ترسناک «مشهور» گشته است، باعث سرزنش های جدی هم در داخل ترکیه و هم در خارج از آن شده است.
به نوشته ی رسانه های ترکیه، اسلحه و تجهیزات نظامی از طریق ترکیه به گروه های مسلح نظیر داعش، «النصره» و «احرار الشام» که در سوریه می جنگند، فرستاده می شود. این مطلب هم عنوان می شود، قرارگاه مخفی که در آدانا ایجاد شده است صرفاً این اقدامات را پشتیبانی می کند. مأموریت اصلی این قرارگاه که در آن نیروهای سرویس امنیتی ترکیه و هم چنین، کشورهای غربی و عربی فعالیت و تلاش می کنند، آموزش جنگ جویانی که از کشورهای خارجی می آیند (آورده می شوند) و سپس، انتقال آن ها به داخل سوریه با حمایت و پشتیبانی سرویس های امنیتی و نیز، تقسیم و ارسال کمک های نظامی و غذایی جمع آوری شده به گروه های مسلح مختلف موجود در سوریه می باشد. براساس اطلاعات تأیید شده، بخش اعظم جنگ جویانی که در 3 سال گذشته به سوریه رفته اند صرفاً از طریق ترکیه به سوریه و اکنون نیز به عراق انتقال داده شده اند.
گفتنی است، دخالت حکومت ترکیه در حوادث سوریه، نخستین عملیات خارجی دولت ترکیه در دوره ی جمهوریت می باشد. هم مرز بودن ترکیه با سوریه، نفوذ بالای اردوغان در خاورمیانه [!! – حقایق قفقاز] و تأثیرگذاری وی در کشورهای عربی («بهار عربی» این تأثیرگذاری را بیش تر کرد) آنکارا را به دخالت نزدیک تر در فرایندهای سوریه و به نوعی به تبدیل شدن آن به نیرویی پیش رو در میان کشورهای خارجی دیگر در سوریه تشویق کرد. به عقیده ی کارشناسان سیاسی، خود غرب نیز این شانس را برای حکومت اردوغان به رسمیت شناخت. بدین گونه، حکومت ترکیه در ائتلاف شورشیان سوریه و اگر بتوان گفت، علیه بشار اسد به کشور مرکزی تبدیل شد. اقدامات فوق الذکر، جذب جنگ جویان برای جنگ در سوریه و انتقال تسلیحات و کمک های مادی از طریق ترکیه تحقق می یافت. بدین گونه ترکیه، پشت جبهه ی جنگ بی امان علیه سوریه شد. نقش ترکیه در مسئله ی سوریه همانند نقش پاکستان در قرارگاه جنگی غرب در ائتلاف غرب در زمان حمله ی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی به افغانستان بود. گفتنی است، صرفاً در زمان همان جنگ، دولت های غربی به ویژه آمریکا، نقش پایگاه را در جلب و جذب جنگ جویان از کشورهای مسلمان به افغانستان برای جنگ با شعار «جهاد» و با حمایت کشورهای عربی و تجهیز و انتقال آن ها به افغانستان علیه شوروی را ایفا می کرد. براساس اطلاعات غیررسمی، در همان زمان 18 هزار مدرسه در پاکستان فعالیت می کرد و بخش بزرگی از نزدیک به دو میلیون «طلبه» ی این مدارس، بعدها برای جنگ به افغانستان رفتند. بعدها «طالبان» را که در افغانستان به حکومت رسیدند، صرفاً فارغ التحصیلان این مدارس ایجاد کردند. در نتیجه، شوروی ها این جنگ را باختند و افغانستان را ترک کردند. پاکستان هنوز هم از دردسرهای ایجاد گروه های بدون نظارت نظیر طالبان و «القاعده» نمی تواند رها شود.
نقش ترکیه در سوریه از این منظر به نقش پاکستان در افغانستان شبیه است. تنها دراین جا یک موضوع هست و آن این که، به ترکیه در این فرایندها نقش مشخصی هم داده شده است. حکومت جدیدی که در سوریه بعد از کنار رفتن اسد از حکومت ایجاد می شد، به ترکیه وابسته می شد و از سیستم حکومتی حزب عدالت و توسعه تأثیر می پذیرفت. اما همه چیز طبق برنامه پیش نرفت و از اوایل سال 2013 م. معلوم شد که فرایندها در سوریه از حالت انقلاب مردمی خارج شده و تحت کنترل و نظارت نیروها و گروه های اسلامی تندرو مسلح (که بیش تر آن ها از خارج از سوریه آمده بودند) می باشد. ارتش آزاد سوریه که به نیروهای مخالف محلی سوریه وابسته بود کلاً کنار زده شد و به ضعیف ترین گروه مسلح تبدیل شد. در مقابل این، گروه های اسلام گرای تندرو که ادعای خلافت داشتند، کنترل را در بخش اعظم سرزمین های سوریه در دست گرفتند و شرایط را تغییر دادند. بدین گونه، نیروهای مخالف سوریه از فرایندهای جاری در داخل این کشور کنار ماندند.
غرب، در شرایط جدید به وجود آمده موضع خود را تغییر داد و شروع به اتخاذ موضع احتیاط آمیز کرد. صرفاً در همین زمان، کشورهای غربی بسیاری از گروه های اسلام گرایی که در سوریه جنگ می کردند را در لیست سازمان های تروریستی قرار دادند و کمک به آن ها را متوقف کردند [!! – حقایق قفقاز]. اما ترکیه 3 سال است که از خط مشی خود در این خصوص خودداری نمی کند و از آن ها دست نمی کشد و یا نمی تواند دست بکشد.
حقایق مربوط به اقامه ی نماز عید فطر در فضای باز در استانبول و فراخوان به «جهاد» در این نماز و حمله به مساجد شیعیان در این شهر از طرف طرفداران داعش، هشداری برای ترکیه می باشد. نباید فراموش کرد که گروه هایی مانند داعش عادتاً از طرف چند مرکز اداره می شوند و هر زمان می توانند تغییر جهت شدید یدهند.
منبع: مساوات. کام
