Şimaldan cənuba 45 kilometr, qərbdən şərqə 6 ilə 11 kilometr məsafədə cəmi 365 kvadrat kilometr ərazini əhatə edən Qəzza zolağında təxminən 1 milyon 4 yüz min fələstinli yaşayır. 1948-ci ildə İsrail rejiminin işğalından sonra Misirin hökmranlığına keçən Qəzza zolağı 1956-cı ildə İsrail, Fransa və İngiltərənin üçlü hücumu ilə istismarçı rejimin əlinə keçərək Misirə buraxıldı. 1967-ci ildə 6 günlük müharibə zamanı İsrail yenidən Qəzza zolağını işğal etdi və bu işğaldan sonra ilki 1970-ci ildə olmaqla 21 qəsəbə salındı. Bu yaşayış məntəqələrinin ümumi sahəsi Qəzzanın təxminən 20%-nə bərabərdir. Rejim uzun sürən işğaldan sonra 15 avqust 2005-ci ildə Qəzzadan birtərəfli qaydada geri çəkildi. Qəzzədə 21 yaşayış məntəqəsi və İordan çayının qərb sahilində 4 yaşayış məntəqəsini əhatə edən geri çəkilmə prosesi sionist mühacirlər nümayişinə çevrildi. Dövrün sionist baş naziri Ariel Şaron həmişə olduğu kimi Amerikanın dəstəyi ilə Qəzzədən çəkilərək beynəlxalq ictimaiyyətə isti mesajlar verərkən, digər tərəfdən, İordan çayının qərb sahilindəki yaşayış məntəqələrini boşaltmayacağını, Qüdsün statusu və fələstinli qaçqınların geri qaytarılması ilə bağlı danışıqlara getməyəcəyini açıq şəkildə ifadə edərək vəziyyəti de-fakto arbitraj etməyə çalışdı.

İşğal rejiminin İsrailin Qəzzadan çəkilməsi yaxın perspektivdə bölgədəki proseslərə təsir edə biləcək kritik bir hadisədir və bu kontekstdə tarixi əhəmiyyət kəsb edir. Əvvəla, fələstinlilər 38 illik işğaldan sonra işğalçı məskunlaşanları Qəzzadan qovmağa nail oldular. Rejim 1967-ci ildə Qəzza zolağını işğal edib. Bu onu göstərir ki, strateji müqavimət dərhal nəticə vermir, uzunmüddətli nəticələri olan strategiyadır və uğuru uzunmüddətli olacaq.

İkincisi, bu uğur zaman baxımından çox önəmlidir. 2000-ci ildə sionist qüvvələr Cənubi Livandan çıxmalı oldular və 5 ildən sonra bu rejim üçün növbəti məğlubiyyət bu dəfə Qəzzə zolağında oldu. İstismar rejim bu qəsəbələrdən 3-nü 2001-ci ildə tikmişdi, lakin tikildikdən 4 il sonra onları boşaltmalı, fələstinlilərə verməli və ərazini tərk etməli oldu.

Üçüncüsü, sionistlərin Qəzzədən çıxarılması ikinci intifadanın nailiyyətlərindən biri idi. İkinci intifada 2000-ci ildə başlayıb və 2005-ci ildə başa çatıb. Sionistlərin Qəzzədən çıxarılması ikinci intifadanın mühüm və əməliyyat uğurlarından biridir. İkinci intifada müqavimətin əməli təzahürlərindən biri idi və sionist ordusunun Qəzzədən çıxarılması müqavimətin nailiyyətlərindəndir. Tunellərin müharibəsi və sionistlərə təzyiq sionistlərin Qəzzədən geri çəkilməsinə səbəb oldu.

Dördüncüsü, sionist ordusunun Qəzza zolağından çıxarılması bu rejimin qəddar və cinayətkar mahiyyətini göstərdi. Sionistlər Qəzzədən geri çəkilərkən bütün evlərini və qarnizonlarını dağıtaraq geri çəkildilər.

Regional məsələlər üzrə ekspert Mustafa Egilli sionist rejimin Qəzzədən çıxarılması ilə bağlı bunları deyir: “İsrailin Qəzzadan çəkilməsinin iki baxımdan simvolik dəyəri var: Birincisi, İsrailin Nildən Fərat çayına nəqli xurafatına əsaslanan ekspansionist siyasətinə zərbə vuruldu. Qurulduğu gündən bəri işğalla daim genişlənən və böyüyən İsrail; Sinay yarımadası və Cənubi Livandan sonra Qəzzadan çəkilərək ərazilərini itirməyə başladı. Digəri isə İsrailin məğlubedilməzliyi əfsanəsinin böyük yalan olduğu bir daha üzə çıxmasıdır. 1973-cü il Yom Kippur müharibəsində İsrailin məğlubedilməzlik mifinə ilk zərbə vuruldu, sonra Livandakı Hizbullah qüvvələri İsraili cənubdan qeyd-şərtsiz geri çəkilməyə məcbur etdi. Sionist mühacirlərin 38 illik işğaldan sonra evlərini öz əlləri ilə sökərək Qəzzadan sonuncu dəfə çıxarılması İsrailin məğlub ola biləcəyini təsdiqlədi.”