اگر راه حل مسالمت آمیز تاکنون نتوانسته است یک وجب از اراضی اشغالی را برای جمهوری آذربایجان بازگرداند، بدین معناست که گزینه دیگری غیر از جنگ وجود ندارد.
در دیدار سه جانبه بین وزرای خارجه سه کشور بحث‌های زیادی مطرح شده اما این دیدار نیز هیچ تفاوتی با دیدارهای قبلی نداشته و حالتی فرمالیته به خود گرفته است. این نیز به گمانه زنی‌ها در مورد احتمال وقوع جنگ قوت می‌بخشد. خصوصا با توجه به شرایط زمانی مناسب یعنی آغاز فصل گرما این امکان را برای جمهوری آذربایجان که ۲۰ درصد از اراضی خود را از دست داده است فراهم می‌کند تا وارد جنگی تمام عیار برای بازگرداندن اراضی خود شود.
حتی به عقیده برخی کارشناسان دیدار مسکو به نوعی اعلان جنگ برای طرف ارمنی است. زیرا موضع مسئولین سیاسی جمهوری آذربایجان و در راس آن‌ها ائلمار ممدیاراف این موضوع را تقویت می‌کند.
دیدار مسکو به نوعی پاسخ به تمایلات طرف ارمنی از طرف مسکو بوده است
نگرانی ارامنه و حتی روس‌ها از این واقعیت که در سالگرد درگیریهای آوریل سال گذشته نیروهای جمهوری آذربایجان دست به اقداماتی مشابه بزنند بوده است. لذا با یک حرکت پیشگیرانه به تشکیل نشست مسکو اقدام کرده‌اند. هرچند تلاش‌های دیپلماتیک لازمه حل این مناقشه می‌باشد اما این دیدارها فراتر از یک نشست دیپلماتیک به نوعی کنترل جمهوری آذربایجان و خریدن زمان به نفع اشغال گران است.
بالاخره باید این واقعیت را پذیرفت که این دیدارها نتیجه عملی و مثبت برای حل بحران در پی نخواهد داشت. دولت جمهوری آذربایجان باید از این دیدارهای بی مفهوم دوری کند، در آوریل سال گذشته همه قدرت‌های درگیر و در راس آن‌ها روسیه تلاش نمودند تا جمهوری آذربایجان را از عملکرد فعالانه بازدارند. از طرفی روسیه دست به تجهیز نیروهای ارمنی زده است و آمریکا نیز سعی دارد به نحوی منافع خود را از دو طرف درگیری تامین کند.
هر دو کشور روسیه و آمریکا سعی دارند به نحوی چهره مثبتی از خود نشان دهند. در این میان جمهوری آذربایجان نیز باید مسیر خود را انتخاب نماید. برای آزاد سازی اراضی که رسما به این کشور تعلق دارد نیازی به ترس از روسیه و آمریکا وجود ندارد.
برای حل مناقشه قره باغ دو راه بیشتر وجود ندارد: حل مسالمت آمیز مناقشه و یا جنگ. گذشت بیش از ۲۰ سال این واقعیت را به اثبات رسانده است که اگر حل این مناقشه با راه های مسالمت آمیز ممکن نشده پس گزینه دیگری غیر از جنگ وجود ندارد.
در درگیریهای سال گذشته که ۴ روز به طول انجامید. بسیاری از ارامنه ساکن قره باغ از ترس دامنه دار شدن جنگ کوچ کرده‌اند؛ بدون شک با حملات بعدی شمار فراریان افزایش خواهد یافت.
به هر حال آذربایجان به هیچ وجه نمی‌تواند اراضی خود را یه حراج بگذارد. سازمان‌های بین المللی نیز از این واقعیت آگاهند که مردم جمهوری آذربایجان هر لحظه برای آغاز جنگ آماده‌اند و این مهم فقط با اراده سیاسی حاکم بر باکو امکان‌پذیر خواهد شد.
