در بزرگداشت استاد شهریار و روز شعر و ادب و فارسی و با همت اداره کل کتابخانه های عمومی استان، نشست ادبی «از شهریار تا عاصم، بررسی دو چهره جاودان شعر آذربایجان» با حضور اساتید رشته ادبیات فارسی، برخی از شاعران استان و علاقمندان در اردبیل برگزار شد.
به گزارش مرکز فرهنگی قفقاز ،خانم عزیزخانی، مدیرکل کتابخانه های عمومی استان اردبیل ظهر امروز در نشست ادبی «از شهریار تا عاصم، بررسی دو چهره جاودان شعر آذربایجان» در اردبیل با اشاره به نقش و تأثیر مرحوم استاد شهریار در شعر و ادب فارسی اظهار داشت: استاد شهریار یکی از مهمترین نوابغ این حوزه در دوران معاصر است.
وی مرحوم استاد عاصم را یکی از برجسته‌ترین شاعران مکتب اردبیل توصیف کرد و افزود: استاد عاصم اردبیلی نگاه ویژه‌ای را برای شاعران جوان استان در توجه به مسائل اجتماعی گشودند.
در این نشست ادبی شهریار نعمتی، از اساتید ادبیات فارسی دانشگاه‌های استان، اردبیل را طلایه‌دار شعر آذربایجان در دوران پس از شهریار دانست و گفت: پس از حافظ، هیچ شاعر ایرانی نتوانست مانند شهریار در مکتب عراقی خود را مطرح کند.
وی افزود: شعر شهریار برگرفته از تجریبات و زندگی اجتماعی وی است به طوری که در جای جای اشعار حیدربابا و سهندیه، می‌توان ارزش های مردمی و حقیقت‌گرائی شهریار را مشاهده کرد.
نعمتی تداوم بلاغت در اشعار شهریار را از گونه بلاغت در اشعار حافظ برشمرد و تصریح کرد: هیچ شاعری همانند شهریار نتوانسته بلاغت را در اشعار خود مانند حافظ تداوم بخشد.
این استاد دانشگاه توجه شهریار به نیما و شعر نیمائی را در نوع خود بی بدیل دانست و بیان کرد: ذوق موسیقی شهریار در اشعارش نمود و جلوه خاصی داشت به طوری که وزن و آهنگ اشعار شهریار، موسیقیائی است.
منصور علیزاده، کتابدار کتابخانه‌های عمومی اردبیل و از فعالان حوزه ادبیات استان نیز توجه به جلوه های زندگی، روایت گری، کلمه گزینی اعجاب آور، نگاه فلسفی و حقیقت گرائی را از عناصر مشترک در اشعار شهریار و عاصم اردبیلی بیان کرد و گفت: عاصم و شهریار هر دو از میان مردم برخواستند و هر دو نیز در اشعارشان به دنبال دغدغه های اجتماعی و آرمان‌های مردمی رفتند.
وی شعر «حیدر بابایه سلام» شهریار و «جهنم ده بیتن گول» عاصم را دو نمونه از بهترین آثار این شاعران پرآوازه آذربایجان معرفی کرد و افزود: عاصم نیز همانند شهریار نگاه جامعی در اشعارش داشت.
وحید ضیائی، از شاعران برجسته استان اردبیل نیز نگاه خاص شهریار به ایرج میرزا و جایگاه «زبان شاعرانه، ایل و عشق» را در اشعار شهریار مورد واکاوی قرار داد و گفت: در زمانه‌ای که سه مضمون «وطن»، «دیل: زبان» و «آیریلیق: واژه‌ای که معادلی میان هجران و جدایی با پس زمینه‌های اجتماعی، سیاسی‌است» در اشعار و نوشته‌های بسیاری از ترک‌زبانان غوغا می‌کند، شهریار ناکجاآباد خواب دیده دیگران دور را، در دامنه نزدیک ایل محبوب خود می‌جوید و آنچه را خود دارد با سه مضمون دیگر برساخته در این مجموعه عوض می‌کند: «ایل: سرزمین مادری»، «شعر: زبان مشترک همه اقوام» و «عشق: درد مشترکی فارغ از وصل و هجران.
وی اظهار کرد: اینکه جان آگاه و جهاندیده او در گذر تاریخ پر فراز و نشیب موطنش آذربایجان، از عشق به ایثار و از شعار به شعور و در نهایت شعر رسیده است، تأثیر او بر شاعران جمهوری آذربایجان و حتی ترکیه از همین رو قابل تفسیر است.
کاظم نظری بقاء، از دیگر شاعران برجسته استان اردبیل نیز شهریار و عاصم را دو شاعری دانست که با شعر خود، موفق به فتح قلب یک ملت شده‌اند.
وی زبان صمیمی، استفاده از عناصر مردمی، حقیقت گرائی و انسان دوستی را از محورهای اصلی اشعار شهریار و عاصم دانست و تصریح کرد: شعر اردبیل با وجود شاعرانی همچون عاصم اردبیلی، نشان داد که به‌حق مکتب شهریار را جانشینی می‌کند.
