پایگاه خبری حقایق قفقاز/ در دهه 90 گلن شوایتزر1 در یک سخنرانی در انستیتو کنان2 گزارش داد که روابط آمریکا و روسیه دارای دست انداز جاده است. این سخن شوایتزر را از چند بعد می توان بررسی نمود اول اینکه روابط روسیه و ایالات متحده در برهه های تاریخی مختلف دارای فراز و نشیب های زیادی بوده است. این موضوع مخصوصا بعد از جنگ جهانی دوم که شوروی و آمریکا رقابت های تنش آلودی در عرصه های نظامی و علمی داشتند وارد فاز جدید گردید که گرچه بعد از فروپاشی شوروی تا حد زیادی فروکش کرد ولی با ظهور روسیه مدرن از یک طرف و گسترش فناوری های نوین به عنوان ابزاری در عرصه رقابت های بین المللی به نظر می رسد شاهد نسل جدیدی از رقابت های بین دو کشوراین بار با کارت بازی فناوری خواهیم بود. در بعد دوم سخنان روسیه به عنوان یک تمدن قدیمی در اوراسیا خواستار تجدید و حفظ جایگاه در حوزه نفوذ سنتی خود از اروپا و حوزه قفقاز تا شرق آسیا همراه با گسترش دامنه حضور خود در خاورمیانه می باشد. طبیعی است که ابزار های این کشور متناسب با اهداف دارای طیف وسیعی شامل موقعیت سرزمینی، لجستیک، منابع پتروشیمیایی، توان نظامی و در سال های اخیر توان فناوری می باشند.
سال ها از زمانی که شوایتزر طی یک پروژه مطالعاتی متشکل از 30 موسسه تحقیق و توسعه ( R&D) و تیم هایی در سراسر روسیه با اولویت مطالعه موردی سه شهر اتمی اوبنینسک3، زارچنی4 و اسنهژینسک5 ترتیب داده بود می گذرد. هدف از این مطالعات ارزیابی روند و آینده توسعه فناوری در روسیه بود. و در انتها شوایتزر 4 فرضیه مطرح کرد که در انتها به این موضوع منتهی می شد که فرآیند های اقتصادی و تجاری تاثیری چندانی روی توسعه فناوری در روسیه نخواهند داشت. گذشت زمان و تعریف پتانسیل های جدید حاصل از دانش و فناوری در عرصه های دیپلماتیک باعث تعریف ظرفیت های جدید چند جانبه بین روسیه و سایر کشور ها شده است و به نظر می رسد در روسیه فعلی بر خلاف نظر شواتزر اهمیت افتصاد فناوری محور بیش از پیش مد نظر است.
گزارش تحلیلی منتشر شده توسط مرکز تحقیقات استراتژیک ( CSR)6 نشان دهنده یک بازنگری اساسی در روند های جهانی است که منجر به انتقال به الگوهای جدید فن آوری و مدل های رشد اقتصادی می شود. این گزارش بر اساس داده های به دست آمده از تجزیه و تحلیل آمارها، اسناد استراتژیک فدراسیون روسیه و کشورهای خارجی، داده های عمومی شرکت ها، اهداف سازمان های بین المللی موفق و موسسات تحلیلی، نتایج بحث در میزگرد و جلسات تخصصی، و پیشنهادهای ارائه شده در همایش ها و کنفرانس های مهم روسیه ارائه و تدوین شده است.
“بر اساس برنامه ریزی های جدید، توسعه اقتصادی و رفاهی اجتماعی در روسیه باید بر اساس الگوها و پتانسیل های فناوری صورت بگیرد. برآورد ها نشان می دهند که بین سال های 2020 تا 2030 صنعت نسل 4 دارای گسترش زیادی خواهد بود موضوعی که با مقیاس گذاری ورود فناوری های پیشرفته و شکل گیری بازار های جدید قابل بررسی است. از این لحاظ، پیوستن به انقلاب صنعتی جدید به روشی مولد و انجام مانور ساختاری مورد نیاز در اقتصاد و سیستم اجتماعی ممکن است به یکی از اهداف اصلی روسیه تا سال 2035 تبدیل شود که بر پایه صنایع با فناوری پیشرفته مبتنی بر دانش علمی و فناوریهای نوآورانه بنیانگذاری خواهد شد.“
کارشناسان CSR بر این باورند که، هنگام انتخاب اهداف و اولویت های رشد روسیه باید به دنبال توسعه روش های جدید و نوسازی صنعت بر مبنای فناوریهای پیشرفته و تبدیل خطوط تولید سنتی به مدرن با استفاده از فناوری بود. بر اساس برآورد های CRS اگر ترکیب فناوری های نوین و نوآوری با صنعت به درستی انجام گیرد این امر تضمین می کند که انقلاب تکنولوژیکی در روسیه از اوایل برنامه ریزی های میان مدت آغاز خواهد شد. مجموعه سازوکار های بسط فناوری در سطح ملی روسیه با عنوان «انقلاب فناوری» در این کشور فرموله شده است و انتظار می رود که در دراز مدت رشد اقتصادی سالانه ای کمتر از 4٪ تولید ناخالص داخلی داشته باشد.
به گفته تحلیلگران CSR، موفقیت انتقال روسیه به پارادایم های مختلف اقتصادی، صنعتی و فناوری از نظر کیفی، به یک رویکرد هماهنگ برای اجرای اقدامات در طیف وسیعی از حوزه ها مانند مدرن سازی فن آوری صنایع سنتی در جهت توسعه اقتصاد روسیه بستگی دارد که به ترتیب شامل:
-
دیجیتالی سازی مقطعی اقتصاد در مقیاس واقعی
-
توسعه بخشهای جدید صنعت با فناوری های پیشرفته
-
اطمینان از ورود کشور به بازارهای جدید
-
راه اندازی مجدد سیستم مدیریت تحقیق و توسعه صنعتی
-
سازماندهی مجدد موسسات علمی و پژوهشی
-
دستیابی به سطح جدیدی از کیفیت سرمایه انسانی
-
سازماندهی بازار کار متناسب با نیروهای بومی متخصص