ارامنه از بسته شدن ناگهانی دفتر سازمان امنیت و همکاری اروپا در ارمنستان با استدلال دست داشتن دولت جمهوری آذربایجان در این حادثه خشمگین هستند.
به گزارش مرکز فرهنگی قفقاز به نقل از ویتورالاذ، دفتر سازمان امنیت و همکاری اروپا در چند روز آینده در ایروان تعطیل خواهد شد و کشورهای غربی نیز در این مورد تنها به ارسال پیام‌های تاسف بار کفایت می‌کنند.
در این ارتباط یکی از نمایندگان مجلس ارمنستان و عضو شورای ملی ارامنه، ادموند ماروکیان در ارتباط با نتایج این حادثه با رسانه‌های محلی به گفتگو پرداخته و گفته است: “جمهوری آذربایجان با استفاده از وضعیت موجود و بی‌تفاوتی دیگر اعضای سازمان امنیت و همکاری اروپا موفق شد دفتر این سازمان در ایروان را تعطیل نماید.”
این اتفاق از منظر نماینده مجلس ارمنستان می‌تواند ضایعه‌ای بزرگ برای ارمنستان تلقی شود. زیرا حضور دفتر سازمان در پایتخت کشور می‌توانست بر اصلاحات انجام یافته در کشور نظارت مستقیم داشته و حتی در مواردی روند اصلاحات را تسریع کند و در این ارتباط هم با دولت و هم جامعه مدنی ارتباط تنگاتنگی داشته باشد.
شاید طرفداران آزادی و دموکراسی از بسته شدن دفتر این سازمان در ایروان مایوس شده‌اند اما موضع روسیه به عنوان شریک ارمنستان در این مسئله قابل توجه است. با اینکه رئیس دفتر سازمان در ایروان یک دیپلمات روس بود روسیه در این حادثه هیچ واکنشی از خود نشان نداده و مانع بسته شدن دفتر سازمان نشد.
در واقع شاید بتوان حدس زد که حادثه ارتباطی مستقیم با منافع روسیه در قفقاز داشته است. به نحوی که دست ارمنستان را از جامعه اروپایی و غربی کوتاه کرده و بیش از پیش وابسته به روسیه خواهد کرد. به عقیده کارشناسان بسته شدن دفتر سازمان در ایروان شکستی دیپلماتیک برای ارمنستان بوده است.
دولت ارمنستان به نحوی به روسیه وابسته شده است که حتی توانایی اعتراض به بسته شدن این دفتر در پایتخت خود را نداشته و حتی نسبت به این اقدام پیگیری و اعتراض قانونی نیز از سوی دولت این کشور صورت نگرفته است.
لازم به ذکر است تحولات صورت گرفته در منطقه قفقاز به فاصله چند روز نشان از فعال تر شدن دیپلماسی روسیه در این منطقه می‌باشد. در دیدار ۴ روز پیش پوتین و اردوغان یکی از موضوعات مورد مذاکره حل مناقشه قره باغ بوده است. سه روز قبل از آن دیدار وزرای خارجه سه کشور روسیه، جمهوری آذربایجان و ارمنستان در مسکو مناقشه قره باغ را مورد مذاکره قرار داده بودند.
از دو روز پیش هم الکساندر دوگین تئوریسین کاخ کرملین در باکو به سر میبرد. سوای نتایج و موضع گیری‌های صورت گرفته در مورد این مذاکرات و حوادث صورت گرفته در قفقاز جنوبی، یک واقعیت بیش از هر چیز به چشم می‌زند و آن هم حضور فعالانه روسیه در حل بحران‌های منطقه قفقاز و به نوعی نشان دادن خود به عنوان پدرخوانده کشورهای این منطقه می‌باشد.
در این میان حضور هرچند کم رنگ تر ترکیه نسبت به روسیه در منطقه را نیز نباید از نظر دور داشت. بی‌گمان باید بسته شدن دفتر سازمان امنیت و همکاری اروپا در ایروان را نیز بخشی از این سلسله حوادث روی داده تلقی کرد. کم رنگ‌تر شدن نقش اروپا در تحولات جهانی پس از بحران‌های مختلف از خاورمیانه و ترکیه گرفته، این بار خود را در قفقاز جنوبی نمایان می‌کند و این به نحوی دست روسیه را برای جولان بیشتر هم در خاورمیانه و هم قفقاز جنوبی باز خواهد گذاشت.
