خبرگزاري رسمي آذرتاج جمهوري آذربايجان خبر داد رمان «درد» نوشته آريه گوت، رييس سازمان «طرح هاي بين المللي براي جامعه» رژيم صهيونيستي که بطور مشترک با پدرش ، «آمير گوت» آن را درباره «فاجعه خوجالي» نوشته است، در ايتاليا منتشر شد.
به گزارش مرکز فرهنگی قفقاز، آذرتاج به نقل از پايگاه اينترنتي «گلوباليست» ايتاليا نوشت انتشاراتي «ساندرو تِتي اديتوره» اين رمان را درباره قتل عام اهالي آذربايجاني خوجالي در 26 فوريه 1992 که يکي از وحشتناک ترين تصفيه هاي قومي قرن گذشته است، منتشر کرد.»
راک رينولدز، خبرنگار سايت گلوباليست از آريه گوت پرسيد: « شما شهروند اسراييل هستيد. چه چيزي موجب توجه و تمايل شما به نوشتن درباره منطقه اي از (جمهوري) آذربايجان و درباره مناقشه با ارمنستان مي شود؟» که آريه گوت نيز در پاسخ به اين سوال گفت : « من و پدرم شهروندان دولت اسراييل هستيم. اسراييلي هايي هستيم که به اسراييل و ملت يهود کاملا دلبسته هستيم و در همين حال، وطن خودمان ،(جمهوري) آذربايجان را نيز دوست داريم و نمي توانيم آن را فراموش کنيم. پسرم آويِل نيز آنجا را فراموش نخواهد کرد…. پدرم «آمير گوت» چهل سال در تلويزيون ( جمهوري) آذربايجان تهيه کننده برنامه هاي سياسي و اجتماعي بوده است. پدرم تمامي اين فاجعه و چهره وحشتناک آن و نتايج تجاوز ارمنستان را مشاهده کرده است. وطنم (جمهوري) آذربايجان که هيچ گاه در آنجا يهودستيزي روي نداده است و جزيره چندفرهنگ گرايي و تساهل و محل زندگي يهودياني است که بخشي جدايي ناپذير جامعه هستند، از جنگ اعلام نشده ارمنستان اذيت مي کشد. اين رمان، صرفا از تمايل نشأت نمي گيرد، بلکه تلاشي براي نشان دادن و اثبات پيروزي عشق به انسان ها و وطن مادرزادي و زندگي، در مقابل وحشت جنگ است.»
آريه گوت در پاسخ به اين سوال که « واجب ترين چيز براي اين مکان جغرافيايي ( جمهوري آذربايجان) چيست؟ »، گفت : « قفقاز جنوبي ، منطقه اي بسيار مهم و داراي فرهنگ هاي مختلف و منابع و ثروت هاي اقتصادي بخصوص در (جمهوري) آذربايجان است که در محل تلاقي اروپا و آسيا قرار دارد. (جمهوري) آذربايجان که هم اکنون لوکوموتيو اقتصادي اين منطقه است، در حال اجراي طرح هاي ژئوپلتيک و ژئواکونوميک بزرگي است. روشن است که خط لوله نفتي باکو – تفليس – جيحان و خط لوله دهليز جنوبي گاز که براي امنيت انرژي اروپا اهميت فراواني دارد و هم براي اسراييل و هم براي اروپا مهم است، از اين منطقه عبور مي کند. اين دو طرح ، ابتکار (جمهوري) آذربايجان است. علاوه بر اين، در 30 اکتبر سال گذشته، خط آهن باکو – تفليس – قارص که بخش اصلي از طرح «جاده ابريشم جديد» ودهليز حمل و نقل بين المللي «ترانس خزر» است، افتتاح شد…. متاسفانه، مناقشات ژئوپلتيک نيز در اين منطقه ادامه دارد که خطري براي روندهاي مثبت در اين منطقه است.»
آريه گوت درباره «هولوکاست» و وجود موزه « ياد وَشِم» در ايروان ( موزه يادبود نسل کشي يهوديان در پايتخت ارمنستان) نيز گفت : « در زمان هولوکاست ، يکي از معدود جاهايي که يهوديان از آن وحشي گري و وحشت ها به آنجا پناه مي بردند ، ( جمهوري) آذربايجان بود. (جمهوري) آذربايجان همواره در مقابل ساير ملت ها ميهمان نواز بوده است…. کشور من ( اسراييل) «نسل کشي ساختگي ارامنه» را به عنوان نسل کشي به رسميت نمي شناسد. در گذشته هم شيمون پرز، نهمين رييس جمهوري اسراييل گفته بود که نمي توان اين فاجعه را بخاطر منافع ارامنه، با وحشتناک ترين فاجعه ملت يهود مقايسه کرد. نظر من هم همين است.»
آريه گوت درباره اينکه چرا بجاري نگارش کتاب تاريخي درباره خوجالي، رمان در اين باره نوشته است، گفت : « نمي خواستيم کتاب تاريخ بنويسيم. مي خواستيم رمان و اثر هنري درباره زندگي خودمان و بخشي از آن که با نسل کشي خوجالي نيز ارتباط دارد، بنويسيم. در اين رمان تلاش کرده ايم عشق دو جوان از اديان مختلف را که براثر قسمت سرنوشت در باکو ديدار کرده اند، ترسيم کنيم. از طريق قهرمان هاي اين رمان تلاش کرده ايم که نشان دهيم يهوديان و مسلمانان همواره در آذربايجان به عنوان برادراني داراي سرنوشت و تاريخ مشترک زندگي کرده اند و زندگي مي کنند. به عنوان شهروند دولت اسراييل افتخار مي کنم که چندفرهنگ گرايي و تساهل ، سبک زندگي در (جمهوري) آذربايجان است. … من به هنگام نوشتن اين رمان، به همراه نمايندگان رسانه هاي اسراييل ، بارها با شاهدان عيني فاجعه خوجالي ديدار کرده ام. »
آريه گوت در بخش ديگري از اين مصاحبه با تاکيد بر تاريخچه مسيحيت در قفقاز افزوده است :« من در شهر باکو که آذربايجاني ها، يهوديان و ارامنه در آن همانند اعضاي يک خانواده زندگي مي کردند، به دنيا آمده ام. اکنون کافي است که به (جمهوري) آذربايجان و ارمنستان که در سايه مناقشه زندگي مي کنند، نگاه شود. الان ارمنستان ، کشوري تک قومي است که فقط ارامنه
در آن زندگي مي کنند و برعکس، (جمهوري) آذربايجان که 20 درصد خاکش اشغال شده است و بيش از يک ميليون نفر آواره دارد، در شرايط صلح و فراواني زندگي مي کند و به پايگاهي واقعي براي گفتگوي اديان و جوامع تبديل شده است. به هنگام گشت و گذار در باکو مي توانيد مسجد و کليسا و کنيسه را در اين شهر ببينيد. به همين علت، وجود عامل دين در اين مناقشه ( مناقشه قره باغ)، بي اساس است. اين مناقشه هيچ ارتباطي با دين ندارد. اين مناقشه فقط بخاطر ادعاهاي ارضي ارمنستان در مقابل (جمهوري) آذربايجان ايجاد شده است.»
آريه گوت در پاسخ به اين سوال که در اين رمان چرا ارمنستان فقط منفي تصوير شده است و به حقيقت هاي ارامنه توجهي نشده است، نيز گفت : «… امروز در اسراييل خانواده ها و ازدواج هاي آذربايجاني – يهودي زيادي وجود دارد. همچنين اين وضعيت را در (جمهوري) آذربايجان نيز مي توان ديد. ميان يهوديان و آذربايجاني ها، برادري معنوي وجود دارد. ممکن است اين وضعيت در اروپا براي خيلي ها عجيب به نظر برسد، اما اين ، اصل واقعيت است. قهرمان ملي به نام «آلبرت آگارونوف» يهودي الاصل وجود دارد که تمامي مردم (جمهوري) آذربايجان او را دوست دارند. «آلبرت آگارونوف» ، نماد حقيقي برادري آذربايجاني – يهودي است. اين، تخيل نيست، مظهر حقيقت است…. فاجعه خوجالي يک واقعه حقيقي است….»
آريه گوت در پاسخ به اين سوال که « آيا نمي ترسيد که خشونت جديدي در قفقاز روي دهد و فکر نمي کنيد که هم اکنون دوره عادي سازي را سپري مي کنيم؟» ، گفته است : « وقايع آوريل 2016 نشان داد که اين مناقشه راکد نيست و هر لحظه ممکن است عمليات نظامي گسترده آغاز شود. (جمهوري ) آذربايجان با پاسخگويي به خرابکاري هاي ارمنستان، نيروهاي ارمني را مجبور به عقب نشيني کرد. امروز، (جمهوري ) آذربايجان داراي قوي تري ارتش در منطقه است. اما، باکو براي حل اين مناقشه از طريق صلح تلاش مي کند. ارمنستان بايد تصميم بگيرد که به سياست اشغالگرانه خود پايان دهد.»
آريه گوت در پاسخ به اين سوال که « چرا بايد در مناقشه قره باغ، ارامنه مقصر شناخته شوند؟» گفت : « وقايع و مدارک به خودي خود سخن مي گويند. بي ترديد، کشوري که مورد تجاوز قرار گرفته، آن کشوري است که اراضي اش اشغال شده و شهروندانش از سرزمين خود آواره شده اند. متجاوز نيز کشوري است که اصول حقوق بين المللي را به مدت بيش از 25 سال نقض کرده است و به قطعنامه هاي پرشمار اعتنايي نمي کند. »
