یکی از شگفتیهای انتخابات هفتم ژوئن ترکیه، این بود که «حزب دموکراتیک خلقها» (HDP) از نهادهای اقماری حزب کارگران کردستان (پکک)، با کسب ١٣ درصد از آرا، توانست ٨٠ کرسی از ۵۵٠ کرسی مجلس را به دست آورد.
به گزارش مرکز فرهنگی قفقاز ، پیروزی بزرگ سیاستمداران کُرد وابسته به پکک، سروصدای زیادی بهپا کرد و نهفقط موجب آن شد حزب دموکراتیک خلقها بهعنوان یک قدرت پیشرو و اثرگذار، اذهان را به سوی خود جلب کند، بلکه شکست سنگینی را بر حزب «عدالت و توسعه» (AKP) متحمل کرد و از آنجایی که شاگردان اوجالان، کرسیهای جدید خود را در استانهای کردنشین جنوب و جنوبشرقی و همچنین در استانبول، از چنگ نامزدهای حزب «داووداوغلو» نخستوزیر ترکیه بیرون آوردند، نتایج بهگونهای رقم خورد که حزب عدالت و توسعه نتوانست بهتنهایی کابینه تشکیل دهد.بخش مهمی از کردهای ترکیه در انتخابات امسال تغییر مسیر دادند و به جای آنکه مانند سابق از حزبی حمایت کنند که به دست اردوغان و همراهان او تأسیس شده، به حزب دموکراتیک خلقها رأی دادند. علاوهبراین، تقریبا در همه استانهای ترکنشین ترکیه نیز بین نیم تا پنج درصد از ترکها رأی خود را بهنفع حزب دموکراتیک خلقها، به صندوق انداختند، چراکه این حزب که از برادری کُرد و ترک و ضرورت پایاندادن به جنگ و درگیری حرف میزد، سران آن، در جریان مذاکرات صلح بین دولت و پکک نقش مهمی بر عهده گرفته و با دولت، «عبدالله اوجالان» و سران پکک، بارها دیدار و گفتوگو کردند.
اما چه شد این پیروزی بزرگ و شگفتیساز، نتوانست مانع از آن شود که ترکیه به خانه اول بازگردد؟ برخی از تحلیلگران بر این باورند ازآنجاییکه کردها به داووداوغلو و یاران او رأی ندادند، دولت درصدد انتقام انتخاباتی برآمد تا آنها را سر جایشان بنشاند. اما واقعیت این است پیش از آغاز بمباران مواضع پکک از سوی نیروی هوایی ترکیه، سران این حزب، بارها دولت را تهدید به جنگ کرده و از مردم خواستند تا با حفر سنگر، تونل و تأمین سلاح، امنیت مناطق خود را تضمین کنند. همچنین دهها نفر از نوجوانان و جوانان نقابپوش در محلات شهرهای مختلف، به نام «جوانان مدافع میهن» (YDGH)، توسط پکک مسلح شدند و زمانی که دو افسر پلیس در خانههای آنان و در برابر چشم اعضای خانواده توسط افراد پکک کشته شدند، دولت عزم خود را جزم کرد که مواضع پکک را بمباران کند.پکک در حمله به پاسگاهها و پایگاهها، ضعیف عمل کرد و بههمیندلیل به مینگذاری در جادهها و مسیرهای مواصلاتی روی آورد و صدها خودرو و دهها ساختمان و تأسیسات برق را نیز به آتش کشید و درهمینحال، تلاش کرد در شهرهای کوچکی مانند «نسیبین» در استان «ماریدن» و «جیزره» در استان «شرناخ»، خودمختاری یا خودگردانی اعلام کند، اما این پروژه شکست خورد و حتی «صلاحالدین دمیرتاش»، رهبر آن، نیز حاضر نشد مشروعیت چنین اقدامی را تأیید کند.
او اعلام کرد رویآوردن به سوی خودگردانی، اقدامی دموکراتیک است و چنین چیزی باید در یک روند سیاسی، اجرائی شود و نه با استفاده از زور سلاح.در شرایط کنونی، حزب دموکراتیک خلقها در دشوارترین شرایط تاریخ فعالیت سیاسی رسمی و قانونی کردها در تاریخ معاصر ترکیه قرار گرفته است. این حزب از یکسو از طرف دولت زیر فشار بوده و رهبران آن به تبعیت از دستورات پکک متهم میشوند و از دیگر سو، پکک نیز حاضر نیست ابتکار عمل و قدرت تصمیمگیری را به نمایندگان کُرد واگذار کند.
درنتیجه، حتی اگر دمیرتاش و یاران او، بازهم بتوانند ٨٠ کرسی قبلی را به دست بیاورند، دولت و پکک، به آنها اجازه عرضاندام نخواهند داد. اگر حزب عدالت و توسعه، ٢٧۶ کرسی به دست آورده و بهتنهایی، دولت را تشکیل دهد، حزب دموکراتیک خلقها و دیگر نهادهای سیاسی وابسته به پکک، در ترکیه و سوریه در شرایط سختی قرار خواهند گرفت و ترکیه به چیزی کمتر از خلعسلاح کامل پکک، رضایت نخواهد داد.منبع: شرق
