مرکز فرهنگی قفقاز با استناد به نشریه ی «ایران شمالی – شماره ی 13 و 14 (بهار 92):
استان اردبیل که به «استان حسینی و عاشورایی» در جهان اشتهار دارد، و خاستگاه شاه اسماعیل صفوی (بنیان گذار دولت وحدت ملی شیعه در ایران بزرگ) می باشد، از ظرفیت تأثیرگذاری گسترده ای بر اهالی قفقاز، به ویژه جمهوری آذربایجان برخوردار است و روابط این منطقه با قفقاز از سابقه ی تاریخی طولانی برخوردار است، چنان که صدها هزار خانواده ی ساکن در جمهوری آذربایجان به خصوص شهر باکو، اردبیلی تبار هستند.
شاه اسماعیل صفوی بعد از آغاز نهضت مذهبی خویش، نخست به سوی اراضی قفقازی تاخت و حکومت های محلی ضد شیعه را در این سامان برانداخت و پس از آزادی سرزمین های قفقازی از اسارت دشمنان تشیع، مسیر قیام را ادامه داد. از آن زمان تا کنون، شیعیان قفقاز همواره تحت تأثیر مذهبی – فرهنگی اردبیل بوده اند. برای پیش گیری از تأثیر مردم اردبیل بر مسلمانان قفقاز بود که بعد از انقلاب اسلامی، یکی از عمده ترین دغدغه های حکومت شوروی و کارگزاران و خادمان آن، پیش گیری از هر گونه ارتباط میان شیعیان قفقاز با آذربایجانی های ایران به ویژه مردم اردبیل بوده است. چنان که بعد از وقوع انقلاب اسلامی، نزدیک شدن به مرز ایران جرمی نابخشودنی به شمار می رفت و جز اهالی غیر مرزنشین نیز حق نداشتند از فاصله ی شصت کیلومتری به مرز نزدیک شوند. این سیاست بعد از فروپاشی شوروی نیز توسط دولت مردان باکو ادامه یافت و بارها و بارها مرزنشینان فقیر و مظلوم قفقاز که برای تأمین موادی مانند سیب زمینی و نان به سوی مرزهای ایران نزدیک می شدند، توسط مأموران دولت باکو هدف قرار گرفته و کشته و مجروح می شدند. آمارها نشان می دهد که طی سال های گذشته حداقل 54 تن از اهالی مرزنشین قفقاز به دلیل تلاش برای نزدیک شدن به مرز ایران توسط مأموران حکومت علیف ها کشته شده اند. اما اخبار موثق حاکی از آن است که بعد از استقرار مأموران اطلاعاتی آمریکا و اسرائیل در اماکن نظامی مرزی دولت باکو، آمار کشته های مرزنشینان قفقاز بالاتر رفته است و علاوه بر مرزنشینان قفقازی، افراد متعددی از مرزنشینان ایرانی نیز هدف گلوله های مأموران دولت باکو قرار گرفته و جان باخته اند.
طی سال های گذشته، هر از گاهی مأموران مرزی رژیم حاکم بر جمهوری آذربایجان در خط مرزی با استان اردبیل جنایت های متعددی را مرتکب شده اند. بدین گونه که طی دفعات مکرر، به سوی اهالی مرزنشین اردبیل به خصوص جوانان که مرودات کوچکی، به صورت داد و ستد با مرزنشینان فقیر ناحیه ی مرزی شمال ارس دارند، تیراندازی کرده و تا کنون تعدادی از جوانان زحمت کش استان اردبیل را کشته اند.
در حادثه ای که به قتل دو جوان اردبیلی توسط مأموران مرزی دولت باکو انجامید، در پیگیری های مرزبانان ایرانی از رژیم باکو در باره ی علت این جنایت ها، پاسخ داده شده که افراد کشته شده به علت قاچاق مشروبات الکلی از جمهوری آذربایجان به اردبیل آماج گلوله قرار گرفته اند! اما بررسی های دقیق مرزبانان ایران نشان داده که افراد کشته شده ی اردبیلی توسط مأموران دولت باکو، از اهالی زحمت کش مرزنشین هستند که به طور طبیعی و عرفی، مرودات کوچک داد وستد با همتایان خود در آن سوی ارس دارند و این گونه ارتباط بین مرزنشینان با گلوله پاسخ داده نمی شود، بلکه دولت ها، با ایجاد بازارچه های مرزی، بستر لازم برای قانون مند شدن روابط کوچک اقتصادی بین مرزنشینان را فراهم می آورند. اما دولت باکو که بیست سال از پیدایش آن می گذرد، طی این بیست سال نشان داده که نه تنها از ارتباط طبیعی مرزنشینان در ساحل شمالی ارس با مردم اردبیل ناراضی است، بلکه کینه ی عجیبی از مردم اردبیل دارد و به جنایت گری مداوم در حق مردم اردبیل ادامه می دهد چنان که طی سال ها از بازگشایی بازارچه مشترک مرزی بیله سوار شانه خالی کرد تا این بازارچه که جهت رفاه مرزنشینان از سوی دولت جمهوری اسلامی تأسیس شده بود، تعطیل گردید.
جنایت گری های دولت باکو برای ایجاد فاصله بین اهالی قفقاز با مردم آذربایجان به خصوص اهالی اردبیل، به کشتن مرزنشینان اردبیلی محدود نمی شود. طی سال های گذشته ده ها تن از اهالی روستاهای مرزی جمهوری آذربایجان با استان اردبیل، به دلیل تلاش برای ورود به ایران و خرید مواد ارزاقی ارزان قیمت از مرزنشینان اردبیل با آتش مأموران مرزی رژیم باکو کشته شده اند.
به اعتقاد تحیل گران سیاسی، یکی از علل رفتار خشن و خونین رژیم باکو با مردم اردبیل و مرزنشینان شیعه ی قفقاز این است که این دوایر سیاسی – امنیتی باکو به رییس دولت (الهام علیف) اعلام کرده اند که مردم اردبیل و به خصوص اهالی مرزی، به شدت مذهبی و طرفدار انقلاب اسلامی هستند. آن ها با استناد به سابقه ی تاریخی تأثیرگذاری اردبیل بر قفقاز و این که نخستین حکومت بزرگ شیعه در ایران با پرچم داری شاه اسماعیل صفوی اردبیلی تشکیل شده و مردم اردبیل از ظرفیت گسترده ای برای تأثیرگذاری در میان شیعیان قفقاز برخوردارند، در باره ی ایجاد هر گونه روابط و ارتباط میان اهالی ساحل شمال ارس با مردم اردبیل و عموم آذری های ایران اعلام خطر کرده اند و بر همین اساس، مأموران مرزی دولت باکو که کارکنان سازمان اطلاعات آمریکا نیز در میان آن ها حضور دارند، دستور یافته اند، با ایجاد «دیوار خون» مانع از ایجاد هر گونه رابطه میان مردم اردبیل و مسلمانان آن سوی ارس شوند.
جنایت تکان دهنده ای که در آخرین روزهای نخستین ماه پاییز 1390 توسط مأموران مرزی باکو رقم خورد، نشان داد که دولت الهام علیف از انجام هیچ جنایتی برای ایجاد «دیوار خون» میان مردم اردبیل و شیعیان آن سوی ارس روی گردان نیست.
تازه سرباز هیجده ساله ای (اکبر حاتم پور) که در پاسگاه مرزی اردبیل خدمت می کرده، در ساعات مرخصی در حوالی پاسگاه فیروزآباد پارس آباد به صورت تنها و بدون داشتن هر گونه سلاح و مهمات به پیاده روی می پردازد و با گم کردن مسیر و جهت حرکت به علت ناآشنائی به محل، توسط مأموران مرزی رژیم باکو دستگیر می شود. در این موارد، طبق قوانین مرزی، دولت باکو موظف بوده سرباز مذکور را به کشور خود بازگرداند، اما مأموران مرزی دولت الهام علیف در اقدامی جنایت کارانه، سرباز تازه جوان را پس از دستگیری و انتقال به مقر نظامی و ضرب و شتم و اهانت، به گلوله بسته و کشته اند!؟ با پیگیری مرزبانی اردبیل، پیکر این جوان بی گناه به اردبیل انتقال یافته و در بررسی جنازه مشخص شده که سیزده گلوله به بدن این تازه جوان اصابت کرده است؛ پنج گلوله از جلو و 8 گلوله از پشت. بعد از انجام این جنایت خونین توسط دولت الهام علیف، وزارت کشور باکو طی اعلامیه ای اعلام داشت که سرباز ایرانی به علت گذشتن از مرز و بی توجهی به هشدار مرزبانان باکو هدف قرار گرفته است؟ اگر این اطلاعیه ی دولت باکو درست باشد، آیا عبور از مرز آن هم به صورت اشتباه با گلوله پاسخ داده می شود؟ چرا مأموران باکو بعد از دستگیری، این سرباز هیجده ساله را به گلوله بسته اند؟ و چرا از هر طرف (سینه و پشت) به سوی یک انسان غیر مسلح شلیک شده است؟ خبرگزاری های متعدد در خبر مربوط به این حادثه گزارش داده اند که تازه جوان سرباز توسط مأموران باکو بعد از دستگیری به درخت بسته شده و آماج تیرهای مأموران الهام علیف قرار گرفته است.
در منطق اهل سیاست، این یک پیام خونین از سوی دولت صهیونیستی – آمریکایی باکو به اهالی اردبیل و دولت ایران است. دولت باکو به توصیه ی اربابان خود، تلاش دارد حتی با انجام جنایت های کم سابقه مانند کشتن یک سرباز تازه جوان دستگیر شده، دیواری از خون میان جمهوری آذربایجان و اردبیل (خاستگاه بنیان گذار دولت بزرگ شیعه در ایران) ایجاد نماید.
با توجه با ماهیت ضد اسلامی به خصوص ضد شیعی دولت باکو، طبیعی است که انجام جنایت های مرزی توسط مأموران این دولت هم چنان ادامه خواهد یافت، مگر این که دولت ج.ا. ایران پاسخی عملی به دولت باکو بدهد، پاسخی که تنبیه و تأدیب، حداقل نتیجه ی آن باشد.
