به گزارش پایگاه خبری حقایق قفقاز، در پی سخنرانی رئیس یکی از تشکل های علوی که از علویان با عنوان آتش پرست و پیروان فرقه نوریه یاد کرده بود و همچنین ثبت علویه به عنوان یک «دین مستقل» توسط سازمانی در اتریش که خود را منسوب به علویان معرفی می کند، واکنش بسیاری از تشکل های علوی برانگیخته شد.
بسیاری از تشکل های علوی که در تکیه “قراجه احمد” که یکی از مقدس‌ترین مکان‌ها برای علویان در داخل مرزهای ترکیه به حساب می آید جمع شده بودند، با توجه به هجمه های اخیر به این نکته اذعان داشتند که مذهب علوی، مذهبی جدا از دین اسلام نیست و بر این نکته تاکید داشتند که مبانی علوی گری از «درک والای منصور حلاج و نسیمی از اسلام که مبتنی بر عشق به خدا، انسان دوستی و تسلط بر دست و کمر و زبان اوست» نشأت می گیرد.
در این بیانیه آمده است: «صدها سال است که جایگاه اجتماعی ما با توهین هایی در قالب «رافضی و بی دین» که از سوی شیخ الاسلام های عثمانی به علویان وارد می شود، به خطر افتاده و شاهد روند جدیدی از توجیه این توهین ها هستیم.»
در ادامه بیانیه، اینگونه آمده است: «حاکمان وقت، در نتیجه بی سرپرست ماندن علویان که ناشی از عدم انجام تعهدات برگرفته از قانون اساسی و حقوق بین‌الملل است، خواهان به جریان انداختن بازی های جدیدی در این موقعیت با ما هستند.»
بیانیه کامل تشکل های علویان به این شرح است:
حضار محترم! تخریب علویان که یکی از اساسی ترین ارکان تشکیل دهنده جمهوری ترکیه بوده است، صلح و آرامش کشورمان و وحدت و همبستگی مان را در طی یک برنامه ریزی سازمان یافته و سیستماتیک هدف قرار داده است. ما از هجمه هایی که اخیراً به طور مضاعف بر مذهب علوی وارد شده است، آگاه هستیم. موضوع دیگری که با تأسف شاهد آن بودیم، انتشار بیانیه هایی از درون جامعه علویان است که جامعه ما را دچار تفرقه کرده و در خدمت چند پاره شدن آن است. صدها سال است که جایگاه اجتماعی ما با توهین هایی در قالب «رافضی و بی دین» که از سوی شیخ الاسلام های عثمانی به علویان وارد می شود، به خطر افتاده و شاهد روند جدیدی از توجیه این توهین ها هستیم. حاکمان، در نتیجه بی سرپرست ماندن علویان که ناشی از عدم انجام تعهدات برگرفته از قانون اساسی و حقوق بین‌الملل است، خواهان به جریان انداختن بازی های جدیدی در این موقعیت با ما هستند.
علویان، مردمان کاملی هستند. مرشدان، استادان و پیران گرانقدر ما با وجود انواع ظلم و ستمی که در طی صدها سال بر ایشان روا داشته شده است، تعلیمات و اعتقاد علوی را برای ما به ارمغان آورده و در این روزهایی که بیشتر از همیشه به وحدت اجتماعی، همبستگی شهروندی و انسجام ما نیاز است، اجازه چنین دخالت هایی را نخواهند داد. علویت، تعبیر باطنی اسلام در راه خدا، محمد و علی است. مبانی علوی گری از درک والای منصور حلاج و نسیمی از اسلام که مبتنی بر عشق به خدا، انسان دوستی و تسلط بر دست و کمر و زبان اوست، نشأت می گیرد. به همین دلیل، امویه و ظلم و جور بی سابقه ای که در طول تاریخ به نوه حضرت محمد و پسر حضرت علی روا داشتند را با وجود گذشتن بیش از 1350 سال از وقایعی که در کربلا برای حضرت حسین (ع) و اهل بیتش اتفاق افتاد، به عنوان شاخه ای از اسلام نمی پذیریم؛ و اگر غیر از این باشد، پایه های اعتقادی خود را که مرشدان، استادان و پیران گرانقدر ما در طول قرن ها حفظ کرده اند، انکار کرده ایم.
ما در راه «حق، محمد و علی» دست به دست هم داده و متحد شده ایم. همه علویانی که این طرز تفکر را دارند، یکی هستند. ممکن است روش ها متفاوت باشد، اما ما با ایمان به دنبال وحدت در این مسیر هستیم. علوی ها؛ به وحدت حق، محمد و علی؛ در راه دوازده امام؛ از “احمد یسوی” تا “ابالوفا”، از سرورمان “حاجی بکتاش ولی” تا “سلطان پیر”، همگی با عشق به مرشد خود پیوند دارند. مرشد، جایگاه، راه و ارزش های اساسی اعتقاد خود را از «شورای چهل نفره» می گیرد. علویان مراسم جمع برگزار می کنند، رقص سماع می کنند، سرود و نفس و دوازده امامه می خوانند. عبادتگاه آنها جموی (خانه تجمع) است. در باور ما «حق» یکی است.
اعتقاد علوی ما که از ایمان به خدا، محمد، علی و محبت اهل بیت سرچشمه می گیرد، امروز نیز همچون دیروز، بدون ریا، بدون پیش داوری، با بردباری و عشق توسط پیشوایان راستین ما به نسل های بعدی منتقل می شود. علویان، همواره از عقل و منطق در راه روشنگری، نوسازی و توسعه این کشور بهره برده اند. خانه های تجمع نه تنها عبادتگاه، بلکه محل آموزش الهیات، فلسفه و ارزش های انسانی علوی است. اسلام علوی که با تلاش بسیاری از عاشقان حق و با تحمل هزینه های فراوان به ما تحویل داده شده است، اعتقادی نیست که به حیاط خلوت هیچ نهاد، حزب و رژیمی تبدیل شود. ما علویان می خواهیم تا در محیطی آزاد، دموکراتیک و بدون تبعیض، از حقوق برابر با سایر مذاهب برخوردار باشیم و در هر زمینه ای، از اقتصاد تا سیاست و نهادهای دولتی، مشارکت داشته باشیم.
علویان با وجود تمام اتفاقات ناگواری که تجربه کرده اند، در راه «حق، محمد و علی» در کنار یکدیگر خواهند بود. همانگونه که بزرگان ما فرموده اند: «راه، بزرگتر از اسباب است» و «راه را با بگدیگر باید پیمود».
جاوید باد وحدت و پایداری ما!
حضرت خضر یار و یاور ما باشد.
«تشکل های علوی»
