به گزارش مرکز فرهنگی قفقاز به نقل از ینی مساوات، زاهد اروج نماینده مجلس ملی آذربایجان و عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس در خصوص روابط با ایران می گوید: « پس از درگیریهای نظامی ماه آوریل محافل ارمنی به این فکر افتادند که از مسکو جدا شده و روابط استراتژیک خود با ایران را گسترش بدهند. آنها به این روابط به عنوان راه نجات می نگرند. کشوری که فضا و سرزمین آن به صورت کامل تحت سیطره کشور دیگری بوده باشد، نمی تواند سیاست خارجه مفیدی را اعمال نماید و به همین خاطر تلاشهای ارمنستان نمی تواند آنچنان تاثیری در تغییر وضعیت موجود این کشور داشته باشد.
اما شگفتی ما از ایران 80 میلیونی است که منافع خود را نه در آذربایجان، بلکه در یک کشور اشغالگر جستجو می نماید! در طول سالهای گذشته ایران برای ارمنیها راه ساخته و خطوط انتقال گاز تاسیس نموده و نیروگاه برقی ساخته است. من هیچ شکی ندارم که امروز گاز مورد استفاده در قره باغ کوهستانی از شهر تبریز به آنجا منتقل می شود. در غیر این صورت یک منطقه جدائی طلب قبل از حامی بزرگ خود از سرما یخ زده و از بین می رفت. ایران بر خلاف ترکیه، همواره به فکر نجات اقتصادی و سیاسی ارمنستان بوده است. امروز در کنار غرب، تهران نیز برای به دست آوردن نظارت بر منطقه قفقاز تلاش می کند. برادران شیعه و دینی ما پس از جنگ 4 روزه آوریل ماه امسال با مشاهده قدرت نظامی آذربایجان و تغییر وضعیت در منطقه به این فکر افتادند که روابط خود با ارمنستان را تقویت نمایند!
در زمان احمدی نژاد رفتار دولت باکو جهت تغییر توازن استراتژیک دریای خزر و ایجاد شرایط برای همکاری با صهیونیسم مورد اتهام بود. با اینکه پس از انتخاب روحانی به عنوان رییس جمهور ایران، این سیاست متوقف شد. اما در ماههای اخیر روند بازگشت به سیاست های کهنه تهران آغاز شده است. کشوری که با هر وجه ممکن از تنش هسته ای رها شده است، هم اکنون به سناریوهای سیاسی امپراطوری فارس بر می گردد.
به همین خاطر است که نعلبندیان از ایران به خاطر اعمال سیاست بالانس کننده در مناقشه قره باغ تشکر می نماید! در واقع سلام فرستادن روحانی به سارکیسیان نیز به خاطر آذربایجان می باشد. روحانی تنها رییس جمهور جهان است که به رییس جمهور منزوی و دارای بیماری روانی ارمنستان سلام های گرم می فرستد. با وجود همه اینها، آذربایجان در جبهه جنگ جهانی علیه ایران قرار نداشت.
اگر در سفر روحانی به ایروان در مکان قلعه های قدیمی ترک و زیر پاهای وی فرشهای معروف ما گسترده شود، در آن صورت، پیش بینی اقدامات تجدید نظر در سیاستهای خارجی باکو آنچنان مشکل نخواهد بود. به هر حال، روشن می شود که اشغال قره باغ تنها به نفع ایروان نبوده است. خیلی ها از گسترش ادعاهای آذربایجانی که تمامیت ارضی آن حفظ شده باشد، نگران هستند. به همین خاطر، ایران شرکت در اشغال سرزمینهای آذربایجان توسط ارمنستان را بهتر و مفید می داند».
