هر چند ظاهرا مخالفان دولت الهام علی یف با کمک غرب در حال آماده شدن برای انقلاب رنگین در جمهوری آذربایجان هستند ولی تحقق چنین هدف بزرگی در شرایط کنونی قدری دور از انتظار است و تلاش برای رسیدن به این هدف نتیجه ای جزء تضعیف حاکمیت نو پا و نه چندان مستقل این کشور و تسلط بیشتر کشور های سود جوی خارجی نخواهد داشت.
به گزارش مرکز فرهنگی قفقاز، به نظر می رسد جمهوری آذربایجان در مسیر خود به یک گردنه تاریخی رسیده است؛ پیچی که به سلامت خارج شدن از آن نیازمند تصمیم هوشمند سردمداران قانونی و یا غیر قانونی! آن است. مسیر دشوار پیش روی جمهوری آذربایجان زمانی حساس تر می شود که یک دو راهی بلافاصله پس از این گردنه سران این کشور را در بهت فرو برد.
با نگاهی به شرایط پیش از انتخابات جمهوری آذربایجان، می بینیم دولت این کشور با استفاده از دیپلماسی فعال خاص خود که منافع مادی طرف مقابل را نیز تأمین می کرد توانست به ظاهر نظر طرف غربی و شرقی را به خود جلب کند، غافل از این که دوستان غربی اش آشی بس چرب برایش پخته اند که هنوز تا جا افتادن آن زمان لازم است.
ولی باید دید مسافر خسته ای که تجربه ده سال حکومت بر کشوری که آتش در وجودش است را دارد با این آش چه خواهد کرد؟
همه شواهد و قرائن، حکایت از طرح ریزی شدن سناریو ای با ژانر درام برای جمهوری آذربایجان دارد، سناریو ای که هر چند بازیگران آن دم از ملی گرایی و بعضا آذربایجان به اصطلاح واحد می زنند ولی طراحان آن روباه ها و شغال هایی هستند که آینده ملت کهنی از کشوری نوپا برایشان کوچک ترین اهمیتی ندارد.
در این میان تصمیم مردم جمهوری آذربایجان برای پیوستن به این بازی باخت باخت و تأمین هیزم این دیگ آش از طریق شعله ور کردن آتش اعتراضات خیابانی تعیین کننده ترین نقش را در آینده این کشور دارد؛ تصمیمی که صد البته می تواند تحت تأثیر مستقیم برخورد رژیم مثلا مشروع این کشور با اعراضات مردمی قرار گیرد.
اینجاست که مشخص می شود پسر چه قدر شاگرد خوبی برای پدر بوده است؛ پدری که به حق یکی از زیرک ترین سیاستمداران عصر خود بود.
اگر حاکمیت آذربایجان بتواند ضمن کنترل اعتراضات مردمی حدالامکان از توسل به خشونت بپرهیزد و بهانه به دست بازیگران سناریو غربی ندهد؛ شاید بتواند سریع تر اوضاع را تحت تسلط خود در آورد؛ ولی ظاهرا همه چیز به این آرامی پیش نخواهد رفت؛ چرا که به نظر می رسد سفر های جمیل حسنلی به اروپا و آمریکا، همچون سفر های پیشین اعضای شورای ملی بی نتیجه نماند.
شاید این بار جمهوری آذربایجان قربانی کینه توزی های غرب و شرق خواهد شد؛ چرا که به نظر می رسد سفر پوتین به همراه اکثر اعضای اصلی هیئت دولت روسیه به باکو که در آستانه انتخابات ریاست جمهوری انجام شد پیام خوش آیندی برای غرب نفرستاده است؛ و آنها هرگز نمی خواهند به سهمی کمتر از سهم رقیب دیرینه شان از این بازار شام راضی شوند.
از سوی دیگر پاسخ سریع و قاطع دولت جمهوری آذربایجان به طرف غربی که چندان هم غیر قابل پیشبینی نبود، شرایط را پیچیده تر از قبل کرده است؛ چرا که دولت این کشور نشان داده است همیشه راه هایی دارد که طرف مقابل را از طریق آن دیپلماسی خاص خود نرم کند! البته از منظری خوشبینانه تر می توان گفت دو طرف تا کنون از چماق خود استفاده کرده اند و شاید قرار است پس از اتمام چماق کاری، هویج های خود را به یکدیگر تعارف کنند!
البته شرایط کنونی جمهوری آذربایجان نشان می دهد ادامه و حتی تشدید اعتراضات مردمی به نتایج انتخابات چندان هم دور از انتظار نیست؛ اعتراضاتی که اگر به شکلی مناسب توسط دولت کنترل نشود می تواند این کشور را وارد بحرانی تمام عیار نماید.
در انتهای همه این شاید و باید ها باز هم این مردم جمهوری آذربایجان هستند که نشان خواهند داد کدام کفه ترازو سنگین تر است ولی شرایط نشان می دهد مردم جمهوری آذربایجان همچنان آمادگی لازم برای ایجاد و حتی پذیرش تغییرات اساسی در کشورشان را ندارند و اگر اقدامی غیر منطقی و تحریک کننده از سوی حاکمیت جمهوری آذربایجان انجام نشود جمهوری آذربایجان می تواند با هزینه کمتری از این گردنه عبور کند.
انتهای پیام
