نظام حاکم بر جمهوری آذربایجان با ایجاد منطقه اقتصادی «زنگزور شرقی» در بخشی از قره باغ، تبلیغات و ادعاهای ارضی در خصوص جنوب ارمنستان را تشدید کرده است.
به گزارش پایگاه خبری حقایق قفقاز، روزنامه «ینی مساوات» در مقاله ای به قلم «الشاد پاشاسوی» تحت عنوان «پیش به سوی زنگزور غربی»، نوشت: «پس از صدور فرمان رییس جمهوی آذربایجان درباره زنگزور شرقی، دشمن به وضعیت سردرگمی دچار شده است. یعنی، زنگزور غربی نیز وجود دارد و در یکی از روزها، صاحب «مشت آهنین» ( جمهوری آذربایجان) با بیان این که «سونیک به جهنم واصل شد»، کنترل بر اراضی تاریخی آذربایجان را تامین و عدالت تاریخی را برقرار می کند. »
ینی مساوات با این تحلیل که نخستین سفر نیکول پاشینیان به مسکو پس از پیروزی در انتخابات ارمنستان، به منظور درخواست گذشت مسکو از تقصیرهای ارمنستان و طلب محافظت روسیه از ارمنستان انجام شده، افزوده است: « بیانیه روسای جمهوری آذربایجان و ترکیه، کک در تنبان ارامنه انداخته است. در روز برگزاری دیدار پوتین – پاشینیان نیز فرمان مربوط به منطقه اقتصادی قره باغ شامل خان کندی، خوجالی و خواجه وند و منطقه اقتصادی زنگزور شرقی همین تاثیر را داشته است. این فرمان به یاد می آورد که در نشست باشگاه والدای با حضور ولادیمیر پوتین، الهام علی اف گفته بود: « قره باغ آذربایجان است!» در پایان جنگ 44 روزه نیز ولادیمیر پوتین نیز گفت که قره باغ بخش جدایی ناپذیر جمهوری آذربایجان است. بی اعتنایی پوتین به سخنان نیکول پاشینیان به این معناست که باید به قصه بافی ها پایان داد و اگر دالان زنگزور گشوده نشود، ارمنستان به زودی خفت زنگزور غربی را متحمل خواهد شد!»
ینی مساوات در ادامه به نقل از مقاله «روملّا مناتساکانیان»، تحلیلگر ارمنی در سایت «رمنین ریپورت» نوشته است: « با فرمان رییس جمهوری آذربایجان به تقسیم کشور به مناطق اقتصادی جدید، نواحی «آرتساخ» ( به جز لاچین و کلبجر) به منطقه دیگری الحاق شد و منطقه اقتصادی «زنگزور شرقی» نیز متشکل از لاچین و کلبجر تاسیس شد. این نام خیلی بلیغ و رسا است. یعنی اگر «زنگزور شرقی» وجود دارد، «زنگزور غربی» هم وجود دارد که همسایگان مان در سطوح سیاسی و اجتماعی به آن «سیونیک» می گویند. بنابراین، باید برای روزی آماه شوید که پهپاد «بایراکتار» در آسمان استپاناکرت دیده خواهد شد و سربازان آذربایجان و ترکیه و پاکستان وارد این شهر خواهند شد و باز هم روسیه سکوت خواهد کرد.»
ینی مساوات ارامنه را به جار و جنجال و شیون و زاری بیهوده متهم کرده و افزوده است: «طبیعی است که هم زنگزور غربی و هم زنگزور شرقی وجود دارد. چه کسی می گوید که وجود ندارد؟! ارمنستان با این قبیل هیاهوها، یک بار دیگر خُلف وعده می کند و می خواهد توافق را نقض کند. به همین علت، برای برقراری عدالت تاریخی، تمامی شرایط فراهم شده است و بازگرداندن زنگزور که در سال 1920 جدا شد، به ضرورت تاریخی تبدیل شده است. چنین فرصت هایی در هر یکصد سال یک بار به دست می آید.»
ینی مساوات افزوده است: « اگر جمهوری آذربایجان وارث حقوقی جمهوری خلقی آذربایجان است، باید مرزبندی ها و نشانه گذاری های مرزی نخستین جمهوری مان انجام شود. در سال 1921 حتی روزنامه فرانسه نیز واگذاری زنگزور به ارامنه را تیتر کرده بود. فرمانده عالی ما این را تاکید کرده است که از این پس، توقف نخواهد بود و هدف هر یک از ما باید زنگزور باشد. برای ما نه دالانی که تحت کنترل ارامنه باشد، بلکه سرزمین های آباء و اجدادی مان لازم است!»
