۲۰ درصد خاک آذربایجان تحت اشغال ارامنه است ولی همچنان دولتمردان آذری با نخوت و سستی با مساله برخورد میکنند.
به گزارش مرکز فرهنگی قفقاز به نقل از آناج؛مسالهی قرهباغ دیگر یک موضوع و جنگ میان آذربایجان و ارمنستان نیست؛ قره باغ، امروز درد مشترک میان مسلمانان است. ارمنستان بعد از جنگهای قره باغ کار زیادی انجام نداده، تقریبا هر روز درگیری در خطوط مرزی بوده و بسیاری از سربازان آذری هم در این درگیریها برای دفاع از وطن به شهادت رسیدهاند اما ارمنستان به آنچه میخواسته، نه امروز بلکه در اوایل دههی ۹۰ و با اشغال شوشا و کلبجر و زنگلان و خان کندی و دیگر شهرهای قره باغ و پیرامون آن رسیده است.
آنکه امروز باید در تلاش و تکاپو باشد و سعی کند تا آب رفته را به جوی برگرداند در واقع دولتمردان آذری هستند، ۲۰ درصد خاک آذربایجان تحت اشغال ارامنه است ولی همچنان دولتمردان آذری با نخوت و سستی با مساله برخورد میکنند.
سالها بود الهام علیاف هرگاه میخواست تا از وطن پرستی و مردم دوستیاش دم بزند میگفت اگر روزی لازم باشد! قره باغ را بازپس خواهیم گرفت. درست است دقیقا همین ادبیات بود که بکار میرفت، “اگر لازم باشد!” مردم جمهوری آذربایجان هم شاید به همین اندازه متعجب میشدند که پس کی لازم خواهد شد؟ اما ظاهرا این پایان ماجرا نبوده است.
بعد از انتخاب مهربان علی اوا که به مضحکهی سیاسی در منطقه تبدیل شد ظاهرا قرار است همین شعارها و نطقها هم ادامه پیدا کند اما این بار از طرف خلف صالحه، مهربان علی اوا !
سال گذشته در درگیریهای که به جنگ آوریل در رسانههای آذربایجان مشهور شده است، نظامیان آذری موفقیتهایی داشتند که البته به یکباره آتش بس مجددا برقرار شد و درگیریها هم ادامه پیدا نکرد. چرایی شروع جنگ دوباره در منطقه و صد البته چرایی برقراری فوری آتش بس از سال گذشته مجهول مانده و تمام رسانههای آذربایجان سعی کردهاند تا همسو با سیاستمداران این کشور از فتح یک تپه در این درگیریها صحبت کنند و درباره چرایی شرایط پیش آمده زیاد تحلیل نکنند.
البته شاید هم حق داشتهاند و در کشوری که بیشترین تعداد زندانی خبرنگار در اروپا را دارد نباید هم خیلی مخالف جریان آب شنا کرد و درباره مواردی که باب طبع سیاست مداران نیست صحبت کرد. شاید گذشت زمان برخی از دلایل اتفاقات سال گذشته را آشکار کند و همانطور که از خیانت برخی فرماندهان ارشد آذری در سقوط شهرهای قره باغ پرده برداشت، از اتفاقات آوریل هم پرده برداری کند و لاجرم باید فعلا صبر کرد.
اما آنچه در این بین باز هم جالب توجه مینماید پیام خانم مهربان علی اوا میباشد که این بار از مقام معاونت رئیس جمهوری صحبت کرده و از نظامیانشان تمجید کرده و گفته است: “آذربایجان کشوری صلح دوست است و به همین دلیل هم ما نمیخواهیم تا از طریق زور مناطق اشغالی خودمان را باز پس بگیریم ولی اگر لازم شد روزی این کار را خواهیم کرد”
ظاهرا ادبیات بازپس گیری قره باغ در بین دولتمردان آذری زیاد تفاوت نمیکند و فقط از الهام به مهربان دست به دست میشود. بهنظر میرسد از نظر دولتمردان آذری تمام مشکل قره باغ که تا امروز حل نشده است ارتباطات منطقی ایران با ارمنستان بوده که البته خود آذربایجان چندین برابر ایران با این کشور مناسبات اقتصادی داشته است.