به راستی، اطلاعات مربوط به خودکشی ها در جمهوری آذربایجان وحشتناک می باشد. در سال های اخیر، تعداد افرادی که اقدام به خودکشی می کنند، به سرعت در حال افزایش می باشد.
براساس آمارهای منتشر شده، در سال 2008 م. در آذربایجان 138 نفر، در سال 2009 م. 156 نفر، در سال 2010 م. 289 نفر، در سال 2011 م. 414 نفر و در سال 2012 م. 482 نفر با خودکشی به زندگی خود پایان داده اند. باز هم براساس آمارهای رسمی، از 482 نفری که در سال گذشته [میلادی] خودکشی نموده اند، 320 نفر مرد و 105 نفر زن بوده است. به عبارتی، در میان خودکشی کنندگان، سهم زنان کم هم نیست. نکته ی دیگری که جلب توجه می کند، این است که سن خودکشی کنندگان رو به کاهش می باشد. بدین گونه که 34 نفر از خودکشی کنندگان در سال 2012 م. دانش آموز مدارس و نوجوان بوده و 19 نفر هم از سربازان بوده است. اگر در سال های گذشته، خودکشی در میان افراد میان سال و جوان رواج داشت در سال های اخیر، نوجوانان 14 – 11 ساله نیز در میان آنان دیده می شود و حتی به افراد کهن سالی که بالای 70 سال سن دارند هم برخورد می کنیم.
البته مطابق این آمارها، اکثر خودکشی ها (بالای 60 درصد آن ها) صرفاً به خاطر شرایط سخت زندگی و عدم تأمین رفاه اجتماعی و به عبارت دیگر، کسانی که قادر به تحمل این شرایط نیستند، دست به خودکشی می زنند. البته این خودکشی ها دلایل دیگری همانند شکست عشقی، رو به رو شدن با خیانت در زندگی، سرخوردگی و عدم موفقیت در زندگی و… هم دارند. اما علت اصلی خودکشی ها در جمهوری آذربایجان که سال به سال در حال افزایش می باشد، بحران معنوی می باشد. تنزل ارزش های ملی – معنوی، افت کیفیت تحصیل، فساد و بی بند و باری، برنامه های غیراخلاقی کانال های تلویزیونی که در خدمت ذبح ارزش های ملی – معنوی می باشد، در افزایش خودکشی ها تأثیر جدی دارند. جامعه ای که فاقد «تکیه گاه های معنوی» باشد، یأس و ناامیدی و پوچی زندگی و عدم دل بستگی به آن حاکم می شود. تصادفی نیست، یکی از کشورهایی که آمار خودکشی در آن بالا می باشد، ژاپن هست. این در حالی است که ژاپن از لحاظ اقتصادی و سطح رفاه اجتماعی مردمان آن جزء کشورهای پیش رو می باشد. بنا بر این، سطح رفاه اجتماعی و شرایط زندگی چندان در موضوع خودکشی دخیل نمی باشد و نقش آن چنانی ایفا نمی کند. هم چنان که در کشورهای آفریقایی که سطح رفاه اجتماعی و شرایط زندگی در مقایسه با کشورهای اروپایی بسیار پایین می باشد، آمار خودکشی بسیار کم هست. این بررسی ها نشان می دهد که مسائل معنوی و روانی در موضوع خودکشی نقش اساسی دارند. این واقعیت در مورد آذربایجان هم صادق است. چنان که در دهه ی 90 [میلادی] که شرایط زندگی در مقایسه با سال های اخیر بسیار بدتر و سخت تر بود اما آمار خودکشی بسیار پایین بود.
سال های طولانی است که ارزش های انحرافی تبلیغ شده در رسانه ها، امید انسان ها و به ویژه جوانان به زندگی و دل بستگی آنان به خانواده را از بین می برد و نابود می سازد و در افزایش آمار خودکشی نقش اساسی را بازی می کند. در کنار آن، ضعف در پخش برنامه های دینی سالم، به دور شدن جمعیت از دین و معنویت کمک می کند. اساساً، دینداران از خودکشی که گناه بزرگی در دین به شمار می آید، دور می باشند و به عنوان یک قاعده، آمار خودکشی در جوامع دینی بسیار پایین هست. هم چنین به اعتقاد کارشناسان، اکثر انسان هایی که در زندگی دچار استرس هستند، دینداران نیستند و اعتقادی به خدا ندارند و از این رو، خودکشی در میان آنان زیاد است.
از دیگر دلایل مهم افزایش خودکشی در آذربایجان، عدم وجود سیستم قضائی عادلانه و عدم تأمین حقوق و آزادی های مردم و وجود مشکلات عدیده ی جدی در این زمینه می باشد چرا که بسیاری از خودکشی ها در این کشور از ناعلاجی و عدم احقاق حق و حقوق خود و مواجه شدن با زور و اجبار و بی عدالتی اتفاق می افتد و مردم راه چاره را در خودکشی می بینند.
دلایل خودکشی در جمهوری آذربایجان هر چه باشد، این معضل مصیبت و بلایی است که گریبان گبر مردم آن شده است و سال به سال هم شرایط در این خصوص بدتر و وخیم تر می شود.
واحد تحقیق و پژوهش مرکز فرهنگی قفقاز
منبع: سایت بیرلیک
