قَالَ اللَّهُ هَٰذَا يَوْمُ يَنفَعُ الصَّادِقِينَ صِدْقُهُمْ ۚ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۚ رَّضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ
Allah buyurdu: “Bu (qiyamət günü) elə bir gündür ki, düz danışanlara düzlükləri fayda verər. Onları (ağacları) altından çaylar axan cənnətlər gözləyir. Onlar orada əbədi qalacaqlar. Allah onlardan, onlar da Allahdan razıdırlar. Bu, (mö’minlər üçün) böyük qurtuluşdur (uğurdur)!”(maeda ayeye 119)
– Əli, getmə. Onsuz da sözünü eşitməyəcək, boş yerə əsəblərini korlama.
Dedim: – Təvəkkül Allaha, biz öz vəzifəmizi yerinə yetirək, qalanı Allahın öhdəsinə.
Salam verib dedim: – Bağışlayın, bir dəqiqə vaxtınızı ala bilərəm?
Dinlədiyi musiqinin səsini azaldıb dedi: – Buyur.
– Sən imam Hüseyni (ə) sevirsənmi?
– Bu nə sözdür? Bunu heç soruşmağa dəyərmi?
Dedim: – İmam Hüseyn (ə) buyurub: “Allahın razılığı biz Əhli-beytin (ə) razılığı ilədir.”[1] Əgər imam Hüseyn (ə) burada olsaydı, yenə də bu musiqini səsləndirəcəkdin?
