أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ
İnsanlar (mö’minlər) yalnız: “İman gətirdik!” – demələrilə onlardan əl çəkilib imtahan olunmayacaqlarınımı sanırlar? (Xeyr, iman gətirmək şəhadət kəlməsini təkcə dillə demək deyildir. Biz onları yeri gəldikcə malları, övladları və canları ilə sınayacağıq ki, hansının həqiqi, hansının yalançı mö’min olduğunu ayırd edib bilək!)(Ənkəbut surəsi-, ayə 2)
Dedi ki, bu gün mənə möhlət verin, fikirləşim. Hamı gedən kimi onun yanına gəlib dedim:
– Hacı, imzalamaq fikrin yoxdur ki?!
Bir az sükut etdikdən sonra dedi:
– Biz yalnız vasitəyik. Qanunsuz bir iş görmürük.
– Axı sən namaz əhlisən. Gecə namazları qılırsan. Sən niyə bu işi edirsən?
– Əlli il namaz qılıb, oruc tutmuşam. İndi bir imza atmaq istəyirəm. Adam öldürmürəm ki.
Burada imam Hüseynin (ə) kəlamının hikmətini başa düşdüm. Həzrət buyurur: “İmtahan vaxtı çatdıqda dindarlar azalar.”[1]
[1] . “Tühəfül-üqul”, hədis 245.
