گسترش توهمات فکری و توسعه طلبی ارضی؛ مفاسد اعتماد به نفس کاذب حاکمیت جمهوری آذربایجان در نتیجه جنگ دوم قره باغ

در ادامه بروز مفاسد اعتماد به نفس کاذب حاکمیت جمهوری آذربایجان پس از پیروزی در جنگ دوم قره باغ که به تشدید سرکوب مردم این کشور در داخل و تشدید وابستگی به رژیم صهیونیستی و ترکیه و انگلیس و تنش آفرینی با همسایگان منجر شده و تشدید ایران ستیزی نیز از مصادیق آن بوده است،

به گزارش پایگاه خبری حقایق قفقاز، سایت “آخار” جمهوری آذربایجان در مقاله ای در خصوص “ترک گرایی” نوشت: « ما به عنوان یک ملت آرمان و هدف دیگری داریم که آن استقلال و اتحاد عمومی ترک های آذربایجان است. سیاست همسایگی مسالمت آمیز با ایران نمی تواند باعث شود که این حق را فراموش کنیم!!»
آخار افزوده است: « اگر ایران نمی خواهد تجزیه شود، باید حق برادران جنوبی ما برای تحصیل به زبان مادری، حق ارتباط فرهنگی و اقتصادی آنها با جمهوری آذربایجان را به رسمیت بشناسد. مرزهای دولتی نباید ملت را از هم جدا کند. آرمان ملی ما پاکسازی اراضی آذربایجان از دشمنان و یکپارچه شدنش است. ایدئولوژی ما همبستگی مدنی مبتنی بر سنت های ترکی اومانیسم، دموکراسی ملی و برادری است.»
این سایت جمهوری آذربایجان در ارایه برساخت های تحریف آمیز برای جهت دهی به افکار مردم و بخصوص جوانان این کشور افزوده است : «
در زمان های قدیم به سرزمین های آذربایجان شمالی که از باکو تا دربند و تا مناطق شمالی تر امتداد می یافت، ترکستان و به سرزمین های جنوب ارس توران گفته می شد. آذربایجان همزمان هم توران بود و هم ترکستان. سپس مرزهای این مفاهیم گسترش یافت. آذربایجان مهد ترکیّت (ترک بودن) است و اعلام موجودیت شورای ترک در نخجوان در سال 2009 نیز جلوه این عدالت تاریخی بود. تأسیس سازمان کشورهای ترک در ترکیه در سال جاری یکی از بزرگترین پیروزی های مردم ترک در قرن حاضر است. اندیشه مشاوره و مشورت ترک بار دیگر به محور اساسی اتحاد و برابری ما تبدیل می شود. قدرت ما، توان اقتصادی ما منوط به درک متقابل و اتحاد است!»
آخار با اعتراف غیرمستقیم به تاثیر منفی جنگ دوم قره باغ بر احیاء و تشدید افکار جاه طلبانه ای که ابوالفضل ائلچی بیگ تحت عنوان “آذربایجان واحد” مطرح می کرد، نوشته است: « احیای استقلال مان در سال 1991، احیای ایدئولوژی ملی مان نیز بود. اما، به علت ادعای ارضی ارمنستان و جنگ، در سال های نخست استقلال مان، خیلی از وظایف اجرانشده باقی ماند!»

آخار نوشته است: « پیروزی در جنگ دوم قره باغ آغازی جدید در تاریخ آذربایجان است و مطرح شدن ضرورت وحدت ملی قبل از جنگ و همچنین اتحاد دولت و مخالفان حول محور همبستگی مدنی، یکی از عوامل تعیین کننده پیروزی مان بوده است و در دوره پس از جنگ نیز از نشانه های اصلی موفقیت هایمان است. اکنون امکان گفتگو درباره ایده ملی و ایدئولوژی کشورمان، چه به لحاظ نظری و چه با مطالعه منابع و اهداف واقعی، گسترش یافته و به یک ضرورت تبدیل شده است.»
آخار در پایان این مطلب تاکید کرده است: « اندیشه “آذربایجان یکپارچه” و “اتحاد توران” باید سنگ بنای تربیت نسل جدید باشد!»