«هايک بابوخانيان» رئيس حزب «اتحاد-حقوق مشروطه» و عضو کميته اجرايی جنبش «ارمنستان قدرتمند با روسيه- برای اتحاد جديد» در مقاله ای به سیاست های نیکول پاشینیان نخست وزیر موقت ارمنستان پرداخته است.
به گزارش پایگاه خبری حقایق قفقاز، هايک بابوخانيان در این مقاله می نویسد: نيکول پاشینیان چهارده سال پيش (مارس 2007) در سرمقاله روزنامه خود «هايکاکان ژامانانک» به موضوع «بازگرداندن آرتساخ و هفت منطقه» به آذربايجان پرداخته است. دليل آن سرمقاله گزارشی بود که در آن سال کمیسیون حقوق بشر وزارت امور خارجه ايالات متحده منتشر و آورده بود که: «ارمنستان به اشغال سرزمين های آذربايجان – قره باغ کوهستانی و هفت منطقه ادامه می دهد.»
«وارطان اوسكانيان» وزير خارجه وقت جمهوری ارمنستان که اتفاقاً طرفدار غرب بود نیز به این گزارش واکنش نشان داده و گفت: «عبارت منتشره از سوی وزارت امور خارجه آمریکا اشتباه است.»
اما نیکول پاشینیان ابراز اميدواری کرد که ارمنستان «قره باغ و هفت منطقه را به آذربايجان بازگرداند». قابل ذکر است که نيکول از عبارت «بازگرداندن به آذربايجان» استفاده کرده بود.
احتمالاً در آن زمان این مناطق که بعداً خودش تحویل آذربایجان داد در اعماق روح آذربايجان دوستی و ترک دوستی وی آذربايجانی تلقی می شد.
نيکول در همان سرمقاله اوضاع را اينگونه تحليل می کند. «… منطق و سرعت وقايع در اطراف ارمنستان اثبات می کنند که در آينده بسيار نزديک موارد فوق (منظور وی تحويل قره باغ و هفت منطقه به آذربايجان) واقعی خواهد بود.»
سپس نيکول به طور مفصل تحليل می کند که فرمول فوق الذکر آمريکايی ها نمی تواند اشتباه باشد و آمريکايی ها در چنين موضوعاتی اشتباهات اتفاقی مرتکب نمی شوند و می نويسد: «در مورد سياست های ايالات متحده، مقامات ارشد اين کشور بارها اظهار داشته اند كه آنها از تماميت ارضی آذربايجان حمايت می كنند و وضعيت قره باغ کوهستانی را می توان با توافق طرفين درگيری تعيين کرد.»
از اين رو فرمول معروف نيکول که بعد از به قدرت رسيدن دائماً تکرار می کرد و می گفت که راه حل مسئله قره باغ کوهستانی بايد از نظر «مردم ارمنستان،قره باغ و آذربايجان» قابل قبول باشد، از اين عقيده نشأت می گرفته است. پاشینیان به راحتی ديدگاه های مقامات آمريکايی را از سال 2007 تبليغ و بيان می کرد. علاوه بر اين وی پنهان نمی کرد که از نظر او آرتساخ جزئی از قلمرو آذربايجان است و بازگرداندن آرتساخ را مسئله تماميت ارضی آذربايجان می دانست.
از مقاله ای که پاشینیان نوشت و سياست آمريکا در مورد مسئله آرتساخ را ارائه داد، بيش از ده سال گذشته بود و مقامات سابق جمهوری ارمنستان بارها با دستور العمل آمريکايی ها موافقت نکرده بودند، تا اینکه در سال 2018 پاشینیان و همراهانش با کمک همان آمريکايی ها انقلاب نارنجی را در ارمنستان به سرانجام رساندند. نيکول پس از به قدرت رسيدن، پختن آش خود را طبق دستور آمريکايی آغاز کرد و رويای پاشینیان و آمريکايی ها برای بازگرداندن قره باغ و هفت منطقه به آذربايجان در يک زمان بسيار کوتاه محقق شد. هرچند اين سناریو بدلیل اینکه روسيه به موقع نیروهایش را وارد آرتساخ کرد تکمیل نشد اما اين دستورالعمل همچنان معتبر است و اگر پاشینیان يا هر يک از هم تيمی هايش که مانند او فکر کند در قدرت باقی بماند،دير يا زود دستور العمل آمریکائی به واقعيت تبديل خواهد شد.
بنابراين برای جلوگيری از عملی شدن خواسته آمريکايی ها ما به يک ارمنستان قوی نياز داريم. داشتن يک ارمنستان قوی فقط بدون پاشینیان، طرفداران سوروس و ديگر حافظان دروغين حقوق بشر امکان پذير خواهد بود. معتقدم که امروز هر کسی طرفدار اتحاد ارمنستان و روسيه باشد، طرفدار ارمنستان قدرتمند نیز می باشد.
