مراسم بزرگداشت استاد شهریار و روز شعر و ادب فارسی، در محل رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در باکو برگزار شد.
به گزارش پایگاه خبری حقایق قفقاز، در این مراسم که به دلیل شرایط کرونایی در فضای محدودی برگزار شد، جمعی از دانشجویان و اساتید ادب فارسی دانشگاه ها و مراکز علمی و آموزشی جمهوری آذربایجان حضور داشتند.
در ابتدای این مراسم کلیپی از شعر خوانی زنده یاد استاد شهریار پخش شد و سپس «قربانعلی پورمرجان» رایزن فرهنگی ایران در باکو گفت: «شهریار در سرودن شعر فارسی و ترکی به اوج رسید و توانست عاطفه و تخیل را در زبان آهنگین شعر به مخاطب ارائه دهد و این همان کاری بود که شعرای بزرگ ایران زمین مثل حافظ، سعدی و مولانا انجام داده بودند و مهمترین ارزش غزل های شهریار در ایجاد ارتباط عاطفی با خوانندگان اشعارش بوده است.»
رایزن فرهنگی کشورمان ادامه داد: «استاد شهریار حدود هفتاد سال، خود را با شعر محشور ساخته و به زیبایی زبان شعری پرداخته است و همین مدت طولانی شعر سرودن توسط او سبب شد تا موضوع های متعدد و مختلفی را در اشعار او بتوانیم پیدا کنیم و در واقع یک گستره ادبی را در قالب شعری خود بوجود آورد.»
پورمرجان دوران اوایل قرن ۱۴ شمسی را دوران تقابل شعر کلاسیک و شعر نو خواند و توضیح داد که شهریار هم در این کارزار توانست هم شعر کلاسیک را محافظت کند و هم از شعر معاصر دور نماند و همین امر موجب تقویت ادبیات فارسی شد و او توانست دین خود را به زبان فارسی ادا نماید.
نماینده فرهنگی کشورمان در پایان شهریار را یک شاعر ساده زیست، مردمی و معنوی خواند که با همه طیف ها و گروه های مردمی مانوس بود و ادب و نزاکت و سادگی او در میان مردم زبانزد شده بود و تا آخر عمر خود توانست آنرا نگه دارد و او با سرودن اشعار «حیدر بابایه سلام» توانست زبان آذری را به نوعی از فراموشی نجات دهد و موجب قوت زبان مادری خود در ایران شد.
خانم پروفسور «اسمیرا فواد شکور اوا»، استاد آکادمی علوم ملی جمهوری آذربایجان و شهریار شناس برجسته این کشور نیز گفت: «استاد شهریار به حق در حوزه ادبیات فارسی و ترکی به اوج قله رسید و موجب احیا و قدرت بیش از بیش ادبیات فارسی و ترکی شد. او یک ادیب، عارف و شاعر برجسته در زبان فارسی و ترکی بود که در هر دو زبان با استادی تمام قلبها را در نوردید و ادبیات را با هنر درآمیخت و اشعار خود را همچون حافظ در دنیا ماندگار ساخت.»
وی افزود: «شهریار نه تنها در ایران بلکه در جمهوری آذربایجان و همه کشورهای آسیای میانه و قفقاز شناخته شده است و کتاب حیدربابای او به بیش از ۸۰ زبان ترجمه شده است و این شاعر شهیر در همه حوزه ها حتی در مباحث عرفانی و دینی تلاش می کرد مستقل باشد و از خطوط دینی فراتر نرود.»
شکوراوا که سال های متمادی در موضوع شهریار شناسی تحقیق می کند، این شاعر ایرانی را در دنیای معاصر بی نظیر خواند و موجب فخر نه تنها ایرانیان بلکه موجب فخر جهانیان خواند. شهریار با شعرای معاصر دمخور بود و همه آنها ارادت خاصی به شهریار داشتند.
همچنین خانم «آیگون علیزاده» استاد دانشگاه باکو و محقق آکادمی ملی علوم جمهوری آذربایجان شهریار را نمونه یک شاعر مردمی و اخلاقی نامید که توانست اشعار نو و اشعار کلاسیک را آشتی دهد و با هر دو سبک شعری کنار بیاید.
وی گفت سرمشق اصلی شعری شهریار حافظ بود که غزل های زیادی را در استقبال از غزل های او نوشته است. شهریار یک شاعر معناگرا بود که در گذشته ادبیات ایران شاعر بزرگتری را می بیند که لسان الغیب است و تلاش او هم در همین راستا بوده است.
استاد کلاس های آموزش زبان فارسی در رایزنی فرهنگی ایران گفت: «شهریار در ایران دارای عزت و احترام خاصی بود و بعد از فوت وی، در مقبره الشعرای شهر تبریز آرام گرفت و روز وفات وی به عنوان روز بزرگداشت زبان فارسی در ایران نامگذاری شده که به حق نشانه احترام به خدمات او به زبان فارسی بوده است.»
گفتنی است، در پایان این مراسم گواهی پایان ترم دانشجویان زبان فارسی نیز به آنها اهدا شد.
منبع: ایرنا
