حقایق خبری قفقاز/ ابتدا برای عزیزان مقدمه ای را بیان کنم. در جهان اسلام خصوصا ایران، ما را حدود 500 سال عقب نگه داشتند. در عرصه علم، روسیه از ما سبقت گرفت و ما زمانی بیدار شدیم که آنها از ما جلو زده بودند و علم و قدرت از دست ما رفته بود.
در ایران، دانشگاه تهران 70 سال قدمت دارد در حالی که دانشگاه آکسفورد انگلستان 700 سال سابقه دارد. روایت داریم که «العلم سلطان» علم یعنی قدرت. هر کس این قدرت را داشته باشد، قدرت حمله خواهد داشت در غیر این صورت مورد حمله واقع خواهد شد.
به همین دلیل روسیه حمله به ایران را زمانی که ایران فوق العاده ضعیف شده بود، آغاز کرد. موفق شد با عهدنامه گلستان و ترکمنچای به یکباره 17 شهر قفقاز را که با درایت و قدرت شاه اسماعیل و حکومت صفویه به دست آمده بود، از ایران جدا کند.
اما مردمی که از ایران جدا شدند، دلهایشان از ایران جدا شدنی نبود. به همین دلیل حکومت روسیه تلاش کرد دین و علاقه به ایران را از آنها بگیرد. به جای دین، موسیقی و شعر و تئاتر و مجسمه سازی را جایگزین کرد. تزار و کمونیست ها 200 سال آن مردمان را تحت فشار قرار دادند و ناموس آن مسلمانان به خطر افتاد. آنان به علمای ما نامه نوشتند که ناموس ما اینجا امنیت و نگاهبانی ندارد. ما را از دست روس ها خلاص کنید. بار دوم که ایران تلاش کرد خاک خود را بازگرداند، این بار روسیه با قرارداد ترکمنچای قسمت بزرگی از ایران را جدا کرد و آن مردمان در حسرت ماندند و شعرهای حسرت سرودند.
به آنها اجازه برگزاری مراسم عزاداری و نماز جمعه و … ندادند. 200 سال تلاش کردند اما نتوانستند آنها را از دین و ایران جدا کنند. هنگامی که زمان فروپاشی شوروی فرا رسیده بود و واپسین نفس های خود را بر می آورد، ملت آذربایجان احساس کردند که می توانند وارد ایران شوند. سیم خاردار ها را شکستند و با عبور از داخل رود ارس وارد ایران شده و بر خاکش بوسه زدند. به مساجد رفته و قرآن ها را بوسیدند و پرچم امام حسین (ع) را برای قرار دادن داخل کفن های خود تقسیم کردند. آنها با در دست داشتن عکس امام خمینی (ره) وارد ایران شده و علاقه خود را، هم به ایران و هم به دین و مذهب نشان دادند.
تمام تلاش 200 ساله روس ها از میان رفت و اینجا بود که عده ای گفتند این ها که وارد ایران شدند برای ابراز علاقه به ایران نبود بلکه برای الحاق بخشی از آذربایجان که توسط روس ها از هم جدا شده بود رفته بودند. به همین دلیل شعار آنها این است که «ما ملت جدا شده ایم». بنده در کنفرانس امروز هم اعلام کردم که ما ملت جدا شده نیستیم. ما ملت غصب شده ایم. خاک ما را روس ها از ایران جدا کرده و غصب نمودند. به همین دلیل مراسمی ابداع کرده و نام آن را 31 دسامبر گذاشتند. هر ساله در 31 دسامبر تظاهرات بر پا کرده و به حاکمیت ملی ما توهین نموده و تمامیت ارضی ما را زیر سوال بردند.
دیدیم که در تاریخ تحریف بزرگی اتفاق افتاد. اصل ماجرا این بود که مردمی که به ایران وارد شدند، به آغوش خاک آباء و اجدادی خود بازگشته بودند نه برای زیر سوال بردن تمامیت ارضی ایران و تجزیه کردن آن.
اما ملاحظه کردیم که این انحراف هر سال در حال بزرگتر شدن و خطری برای ایران است. به همین دلیل و برای جلوگیری از تحریف تاریخ اعلام کردیم 19 ژانویه یعنی تاریخی که آن مردم وارد خاک ایران شدند، متعلق به آذری های مسلمان جهان است که ما آن روز را جشن می گیریم و مراسم بزرگی داریم. ما در مراسم 19 ژانویه نسبت به اوضاع آذری های جهان و خطرات پیش روی آنها دقت داریم و آن را رصد می کنیم.
اکثریت آذری های جهان، تبار ایرانی دارند و ایران باید عهده دار مسئولیت آذری های جهان باشد. ما آن روز را جشن می گیریم برای این که در ملت آذری اراده با عظمتی را مشاهده کردیم. آنها بعد از تحمل 200 سال فشار، هویت خود را فراموش نکردند و نشان دادند که ملت بزرگی هستند. ما آذری ها ثابت کردیم که از اصل و تبار و سرزمین خود جدا شدنی نیستیم و برای همین این روز را جشن می گیریم. ما نسبت به اوضاع تمام آذری های ایران، آذربایجان، شمال عراق و ترکیه و نسبت به سعادت آنها حساسیم و برای حمایت دیپلماتیک از آنها اعلام آمادگی کرده ایم و خطرات پیش روی ملت آذری را به زبان آورده ایم.
آذری ها مفاخر بزرگی دارند و خدمتی که ملت آذری به دین و اهل بیت کرده اند هیچ کس در دنیا نکرده است.
در علم تفسیر کتاب «المیزان» را داریم که از علامه طباطبایی است و ایشان آذری هستند. در خصوص اهل بیت (ع) کتاب «الغدیر» علامه امینی را داریم که ایشان هم آذری زبان هستند. بزرگانی مانند نظامی گنجوی، فضولی و شهریار و بسیاری دیگر، از مفاخر آذری ها هستند و ما در این روزها از آنان به شایستگی یاد می کنیم. این مقصود اول ما از بزرگداشت 19 ژانویه است.
دومین دلیل ما این است که از تحریف تاریخ جلوگیری کنیم. اگر در تاریخ تحریف صورت گیرد این گام اول است. رفته رفته این تحریف بزرگتر شده و به فتنه و اختلاف و خونریزی بزرگی تبدیل می شود. به همین دلیل بزرگداشت 19 ژانویه در شهرهای اردبیل، تبریز، زنجان، ارومیه، مشگین شهر، پارس آباد و دیگر شهرهای آذری برگزار می شود.
ما در مراسم امسال از بابت این که قره باغ آزاد شده خیلی خوشحال بودیم. خاک آذربایجان خاک ما و عزت و سربلندی آذربایجان عزت و سربلندی ماست.
در ایران نیز با شروع نبرد قره باغ علمای ما و در راس آنها آیت الله العظمی امام خامنه ای (مد ظلّه العالی) اعلام کردند که قره باغ خاک آذربایجان است و باید به این کشور بازگردانده شود. آیت الله مکارم شیرازی اعلام کردند که ارمنستان اشغالگر است و قره باغ باید به آذربایجان بازگردانده شود. حضرت آیت الله نوری همدانی از مراجع بزرگ ایران هم همین نکته را اعلام کردند.
ائمه جمعه و وزیر امور خارجه ما اعلام کردند که حاکمیت جمهوری آذربایجان بر قره باغ را به رسمیت می شناسیم. حالا هم که قسمتی از خاک قره باغ باقی مانده آرزو می کنیم به زودی آزاد شود. بنده هم در درگیری های ماه آوریل ضمن خطبه ای اعلام کردم حاضرم شخصا برای شرکت در جنگ به قره باغ اعزام شوم و جمهوری اسلامی ایران نیز به صورت رسمی اعلام کرد در صورت درخواست کمک نظامی از سوی جمهوری آذربایجان آمادگی آن را داریم. ایران کمک هایی به آذربایجان داشته که در اینجا نمی توانم بیان کنم و جای آن نیست. حکمت حاجی یف هم اعلام کرد که اگر ایران به جمهوری آذربایجان کمک نمی کرد، چهارصد هزار نفر از مردم ما جان خود را از دست می دادند و قتل عام می شدند.
ایران ژنرال های خود را به آذربایجان فرستاد. در آن زمان حیدر علی اف که در نخجوان بود، به تبریز آمد و گفت که ما نان برای خوردن نداریم و ترس از مرگ در اثر گرسنگی داریم. آنجا بود که استاندار تبریز نخجوان را از آرد و گندم و حبوبات پر کرد. حیدر علی اف دوباره آمد و گفت که ما نانوا برای نان پختن نداریم. این بار استاندار تبریز نانوایان تبریز را به نخجوان فرستاد.
در آن زمان هفتاد هزار زن و مرد و کودک از آذربایجان وارد ایران شدند. ایران برای آنها اردوگاه احداث کرد و حیدر علی اف در بازدید از آنجا گفت: «اینجا از کاخ ما هم بیشتر آسایش و رفاه دارد». آنجا یک زنی بلند شد و گفت: « جناب علی اف، اینجا از کاخ شما بهتر نیست. شما به وزیر خودت بگو نفتی را که ایران در اختیار ما قرار داده از ما به سرقت نبرد.»
حیدر علی اف، استاندار پارس آباد را که مسئولیت اردوگاه بر عهده اش بود با خود به باکو برد و در جمع وزرای خود از او تجلیل به عمل آورد و احسنت گفت.
بنده از شما جناب آقای نورالدین شیرین یک تشکر ویژه دارم. در ابتدای جنگ اخیر قره باغ کانال های ترکیه ای به صورت گسترده ای بر علیه ایران هجمه به راه انداختند و گفتند که ایران به ارمنستان کمک کرده و این ظلم بزرگی در حق ما بود. تهمت و دروغی علیه ما بود. من امروز در مراسم 19 ژانویه از رئیس جمهور الهام علی اف تشکر ویژه ای کردم. جناب الهام علی اف شخصا اعلام کرده و در تلویزیون بیانیه دادند که ایران تا کنون هیچ گونه کمک نظامی به ارمنستان نکرده است.
این چه رازی دارد؟ چرا اینقدر علیه ایران تلاش می کنند؟ من پاسخ این سوال را به ذوق مخاطبان عزیز حواله می دهم.
خداوند متعال به ما توفیق دهد و عزت امت اسلامی را حفظ کنیم. اکنون تفکر جبهه باطل این است که ریشه امت اسلام را بزند.
ما در وضعیت ضعف قرار داریم. ببینید چطور گوش تک تک کشورهای عربی را می گیرند و در مقابل صهیونیست ها می نشانند که باید با این ها صلح کنید و این ها را به رسمیت بشناسید. در ادبیات سیاسی به کشورهای کوچک «دولت های ذره» می گویند. چنین دولت هایی نمی توانند حاکمیت ملی خود را حفظ کنند. باید به یک قدرت بزرگ تکیه کنند. امت اسلامی اینگونه شده است. این ها را به ذلت می کشانند و صدایی از جایی بلند نمی شود. فقط از ایران صدا بلند می شود.
همسایه عزیز ما ترکیه نیز توانسته مقداری در برابر آنها بایستد. اکنون هم که بر علیه ترکیه تحریم وضع می کنند، علت چیست؟
در گذشته وزیر خارجه آمریکا گفته بود که دنیا مانند قطاری است که مردم دنیا سوار آن شده اند. هدایت این قطار به دست ماست و هر جا دلمان بخواهد آن را می بریم.
یعنی اهالی دنیا حق ندارند برای خود تصمیم بگیرند. بر مسلمانان واجب است در چنین شرایطی باهم متحد شده و دست به دست هم دهند و اقتصاد و پول مشترک داشته باشند. در این زمینه ایران مصلحت جهان اسلام را در نظر دارد. فلسطین را در نظر بگیرید. کشوری کاملا سنی است اما ایران از آن حمایت می کند. الان به ایران پیشنهاد می دهند اگر اسرائیل را به رسمیت بشناسی تمام مشکلاتت را حل می کنیم حتی مسئله هسته ای را.
نخست وزیر انگلستان در گذشته پیامی سرّی به ایران داد و گفت اگر اسرائیل را به رسمیت بشناسید اجازه می دهیم در موضوع هسته ای هر کاری می خواهید انجام دهید و هیچ گونه مشکلی برایت ایجاد نمی کنیم. اما ایران پشتیبان مصلحت مسلمین جهان و عزت مردم خود باقی ماند.
زمانی در شهر آبادان به منبر رفتم. آبادان دقیقا کنار خلیج فارس قرار دارد. بالای ورودی مقر نیروهای انگلیسی نوشته بودند: «ورود سگ و ایرانی به این مکان ممنوع است.» در زمان شاه، ما را هم ردیف سگ قرار داده بودند. به شاه دستور می دادند مثلا به بحرین استقلال بده، می داد. آمریکا سرزمین های زیادی از سیستان را از ایران جدا کرد و به افغانستان داد. همین آمریکا که امروز ادعای دلسوزی برای ایران دارد. وزیر خارجه عراق به ایران آمد و با گریه گفت: «ما به خلیج فارس راهی نداریم.» رضا خان گفت قسمتی از ایران را به آنها بدهید. این ها ایران را تکه تکه کردند. اما اکنون اینطور نیست. ایران دارای چنان قدرتی است که آمریکا جرأت ندارد حتی یک گلوله به سمت ما شلیک کند.
خدا را سپاس می گوییم. ان شاء الله اگر بعد ها فرصتی بود، خدماتی را که انقلاب اسلامی به مردم ما کرده برای شما بیان خواهم کرد.
