پس از ۲۵ سال، بیش از یک میلیون آواره جنگ قره باغ، دسترسی به سرزمین مادری خود ندارند و هنوز قره باغ کوهستانی منتظر صدای پای سربازان اسلام بر سینه استوار آن است و این در حالی است که سالهاست، دست ها گشوده به آسمان و دعا برای آزادی قره باغ و این روزها برای زنده ماندن فرزندان آذربایجان در زیر شکنجه هاست. ای کاش دعاها مستجاب شوند و دستهای گشوده به آسمان، گره نخورند.
به گزارش مرکز فرهنگی قفقاز به نقل از خبرگزاری آران نیوز، فرصت ها در حال تمام شدن و قره باغ قهرمان ، همچنان منتظر سربازان مسلمان و جوانمردان آذربایجان است و در چنین روزهایی شنیدن خبر جان دادن اسلامگرایان در زندان ها، تلخ ترین و فاجعه بارترین تاریخ ممکن برای آیندگان و نسل فردای جمهوری آذربایجان را رقم خواهد زد.
کاش زود تر از آنکه دیر شود، دوست را از دشمن بازشناخته و دست در دست هم بگذاریم. گرگ ها تا بیخ گلوی آذربایجان رسیده اند و شیرمردان مسلمانش در زندانها پیر می شوند و قره باغ، مظلوم و بی کس در زیر پای غیر مسلمان نفس می کشد.
۲۵ سال از اشغال قره باغ می گذرد و نمی دانیم چرا هیچ کس برای لحظه ای از خود نمی پرسد که اگر قره باغ را تا ابد از ما بگیرند سرنوشت این خاک چگونه رقم خواهد خورد و بیش از یک میلیون آواره و مهاجر قره باغ ، برای فرزندان خود از کدام سرزمین مادری سخن خواهند گفت؟ ، به همین سرعت، ۲۵ سال !!! گذشت و قره باغ به آغوش اسلام باز نگشت !
هنوز زمان عبرت گرفتن از تاریخ فرا نرسیده است ؟ اختلاف و چند دستگی های داخلی بس نیست ؟
حاج طالع ها مگر می توانند در جمهوری آذربایجان، از حجاب و حسین و عباس و فاطمه(س) سخن نگویند؟ مگر آذربایجان مهد دلیران و جوانمردان مسلمان و خواستگاه علمای بزرگ شیعه نیست؟
چگونه باور کنیم عزاداران حسین (ع) در زندان قوبوستان در حال جان دادن هستند؟
چگونه باور کنیم مدافعان حجاب در دومین کشور شیعه دنیا، در زندانها شکنجه می شوند ! دشمن تا کجای خانه مان رخنه کرده ؟
مگر قره باغ را می توان جز با عَلم حضرت عباس(ع) آزاد کرد؟ یک پنجم خاک کشور آذربایجان در اشغال باشد و حسین چی هایش در زندان !؟
کافیست تاریخ را دوباره بخوانیم، خود را باور کنیم و دست در دست هم بگذاریم.
حاج طالع ها مردان میدان آزادی قره باغ اند، عمرشان را در زندان ها تباه نکنیم و نگذاریم تاریخ ننگین نوشته شود.
