“Ayətullah Pəhləvaninin ömrünün son vaxtlarında onun xidmətinə getdim. O, evin qapısının ağzında otururdu. Ömrünün son vaxtlarında çox zəifləmişdi və gözlərinin işığı azalmışdı. Ürək ağrıları var idi. Həkim demişdi ki, ürəyinin 25 faizi işləyir. Onu bu vəziyyətdə görəndə narahat oldum və ağladım. O dedi: “Öz dərdini çək, dünya qəmi nədir?!” Sonra dedi: “Mənim üçün ağlama, mən öz işimi görmüşəm və indi artıq gedirəm. Amma nəsihət edirəm ki, özün üçün qüssə çək. Nə qədər gözəldir ki, insan öz həqiqəti, əbədiyyəti, adam olması və mənəvi kamallara çatmaq üçün qüssə çəksin. Haqqın vüsalına yetişmək üçün qüssə, sərmayədir”.
Ustad Füruği
