Aşura – başdan-başa ibrət və öyüd məktəbidir. Bu məktəbdə öyrənməli olduğumuz dərslərdən biri də iffət, həya və hicab dəyərləridir ki, özünü bariz şəkildə büruzə vermişdir.
O zaman ki, İmam Hüseyn (ə) şəhid olacağına yəqinlik əldə edir, öz ailəsinə və yaxınlarına məranəti, vüqarı və həyanı tövsiyə edir. İmamHüseynin (ə) bacıları, qızları və xanımları, səhabələrinin xanımları hicab mövzusuna xüsusi diqqət edirdilər.
Baxmayaraq ki, əsir düşmüşdülər, ancaq hicabı ən mühüm öncəlik kimi qəbul edirdilər.
Şeyx Mufid yazır: “İmam Hüseyn (ə) öldürüldükdən sonra, qadınlar onun başı üstündə fəryad çəkir və ağlayırdılar. Ondan istəyirdilər ki, qarətetdikləri şeyləri geri qaytarsınlar ki, onunla özlərini kamil örtə bilsinlər”. (Tebyan)
Nəql edilir ki, Ümmil-Gülsüm əsirlərin məmuruna deyir: “O zaman ki, bizi Şam şəhərinə daxil edəcəksiniz, elə qapıdan daxil edin ki, tamaşaçıları az olsun”.
Onlardan istəmişdi ki, şəhidlərin başını Əhli-Beytin (ə) kəcavələrindən fasilədə aparsınlar ki, Rəsulallahın (s) hərəminə tamaşa etməsinlər. Deyir: “İnsanlar bizə bu halda tamaşa etdiklərinə görə xar olmuşuq”.
Həzrət Zeynəbin (s.ə) rüsvayedici sözləri bir daha bu həqiqəti təsdiq edir: “Ey Yezid! Məgər ədalətdəndirmi ki, kənizlərinizi hərəmlərinizdəörtülmüş halda saxlayır, Peyğəmbər (s) qızlarını isə əsir halında şəhər-şəhər gəzdirirsən?! Hicablarını aradan aparıb, üzlərini hamının gözü qarşısında qoyursan ki, uzaqda və yaxında olanlar onların üzünə nəzər salsınla
