پس از جنگ قره باغ و اشغال ۲۰ درصد از اراضی جمهوری آذربایجان توسط داشناک‌‌های ارمنی بزرگترین مسجد شیعیان جمهوری آذربایجان در شهر تاریخی شوشا توسط ایادی کفر به طویله گاو و خوک تبدیل شده است.
به گزارش مرکز فرهنگی قفقاز، تنش‌‌های دینی و قومی آغاز شده از سال ۱۹۸۸ در منطقه قفقاز جنوبی بین ارامنه و مسلمانان با اعلام جدایی یکطرفه ارامنه قره باغ به جنگ خونین ۴ ساله بین سال های ۱۹۹۴-۱۹۹۱ ختم شد. جنگی که بذرهای آن از زمان انعقاد معاهدات ننگین گلستان و ترکمنچای و با جذب و اسکان ارامنه پراکنده در خاک عثمانی و ایران توسط روس‌‌ها و با هدف افزایش جمعیت ارمنی در قفقاز جنوبی و بلاد اسلامی کاشته شد.
سیاست تغییر چهره دموگرافیک مناطق جدا شده از ایران بعدها در دوره شوروی نیز پیگیری شده و شهرهای ایروان، زنگزور، گویچه و منطقه قره باغ کوهستانی چهره اسلامی خود را از دست داده و در راستای سیاست های امپریالیستی استالین به مناطق ارمنی نشین تبدیل شدند.
اوج این تغییرات در زمان استالین و با الحاق زنگزور به جمهوری سوسیالیستی ارمنستان و اعطای خودمختاری به ارامنه قره باغ در داخل جمهوری سوسیالیستی آذربایجان صورت پذیرفت.
با آغاز جنگ قره باغ در سال ۱۹۹۱ با حمایت تمام عیار ارتش مکانیزه روسیه از ارامنه قره باغ، منطقه قره باغ کوهستانی به همراه هفت شهرستان اطراف آن (کلبجر،لاچین،قبادلی،زنگلان،جبرائیل،فضولی و آغدام) و در مجموع ۲۰درصد از خاک جمهوری آذربایجان به اشغال داشناک های ارمنی درآمد.
در طول جنگ با وجود صدور ۴ قطعنامه از سوی شورای امنیت سازمان ملل مبنی بر تخلیه بی قید و شرط خاک جمهوری آذربایجان از سوی ارامنه این اتفاق هرگز روی نداد و با گذشت ۲۷ سال از آتش بس شکننده سال ۱۹۹۴ هنوز این درخواست سازمان ملل محقق نشده است. جمهوری اسلامی ایران از آغاز مناقشه به حل مناقشه در چارچوب تمامیت ارضی جمهوری آذربایجان تاکید داشته و به هیچ عنوان تجزیه خاک کشور مسلمان با اکثریت شیعی را قبول نکرده است.
با وجود موضع رسمی جمهوری اسلامی ایران در قبال این موضوع روزنامه “شرق” روز شنبه ۱۱ آذرماه ۹۶ مطلبی با عنوان “از عقد قرارداد صلح بسیار دور شده‌ایم” و با مقدمه‌‌‌‌‌ای از شخصی به نام سالار سیف الدینی در ارتباط با قره باغ اشغالی در جمهوری آذربایجان منتشر کرده است. در این مطلب که گفتگویی کوتاه با شخصی به نام “ماسیس مایلیان” که به زعم آقایان مصاحبه کننده و مصاحبه شونده، وزیر امور خارجه “جمهوری خودخوانده قره باغ” است، عملا از تجزیه خاک یک کشور مسلمان با اکثریت مطلق جمعیت شیعی دفاع شده است.
شاید انتشار تصاویری از مسجد شوشا که یادگار پدران ما در زمان حمکرانی خود بر این منطقه از خاک اسلام بوده و اکنون توسط ارامنه به طویله گاو و خوک تبدیل شده است اندکی غیرت دینی برخی افراد و جراید معلوم الحال را به جوش آورد.
