پایگاه خبری حقایق قفقاز / سلمان فارسی در یک خانواده سرشناس در ایران متولد شد. نامش روزبه و دینش زرتشت بود. اما روح کمال طلبش او را آرام نمی گذاشت و انگار به دنبال گمشده ای بود. از این رو، به تحقیق و بررسی در ادیان یهودی و مسیحی پرداخت تا آن که با دین اسلام آشنا شد و به آن گروید. وی اولین ایرانی بود که اسلام را پذیرفت.
سلمان فارسی همان کسی است که پیامبر صلی الله علیه و آله او را از اهل بیت خواند و فرمود: سلمان منّا اهل البیت.
هفتم ماه صفر همزمان با سالروز حفر خندق به عنوان روز “حضرت سلمان” نامگذاری شده و در تقویم ملی ایرانیان ثبت گردیده است. سلمان فارسی مهندس شهرسازی بود. نقل است که شهر کوفه را سلمان طراحی کرد و او بود که ایده حفر خندق را در جنگ خندق به پیامبر اسلام داد.
سلمان محمدی پس از رحلت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله، جزو معدود کسانی بود که از راه حق منحرف نشد و در شمار معتقدان به امامت حضرت علی علیه السلام قرار گرفت. او در خلافت عمر بن خطاب به حکومت مدائن منصوب شد، ولی هیچ گاه از حقوق بیت المال برای خود چیزی برنداشت و همه آن را صدقه می داد و برای امرار معاش زنبیل می بافت.
رهبر انقلاب در تعبیری راجع به سلمان اینگونه فرمودند که سلمان فارسی از فارس نیست بلکه فارس و ایران از سلمان فارسی است.
حدیثی از پیامبر نقل شده که بر پشت اسکناس های۵۰۰۰ هزار تومانی درج شده است: «اگر علم در ثریا هم باشد مردانی از سرزمین پارس بدان دست خواهند یافت». نقل این حدیث از پیامبر (ص) برگرفته از شناخت ایشان از مسلمانان ایرانی و سرآمد آن ها سلمان فارسی است.
سلمان آن قدر مقام بالایی نزد اهل بیت یافته بود که روایت است پس از مرگش حضرت علی (ع) با طی الارض خود را از مدینه به مدائن رساند و بر پیکرش نماز خواند.
