O gün Rəhmanın izin verdiyi və söz danışmağına razı olduğu kəslərdən başqa heç kimin şəfaəti fayda verməz!(Taha” surəsi, ayə 109)
Qafqaz mədəniyyət mərkəzi-Ağzımdan qaçırdığım bir sözlə Həmidlə aramız dəydi.
Üzr istəsəm də bilirdim ki, sözümdən çox narahatdır. Metroya mindim. Öz fikirlərimə qərq olmuşdum. Birdən gözüm imam Hüseynin (ə) bu kəlamına düşdü: “Üzr istəməyə səbəb olacaq işdən çəkin. Çünki mömin elə bir pis iş görmür ki, ona görə üzr istəməli olsun.”[1]
[1] . “Biharul-ənvar”, c. 75, səh. 12.
